Λίγα λόγια για εμάς...


Καλώς ήρθατε στο Blog της Λέσχης Ανάγνωσης και Φιλαναγνωσίας, το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο "Κυριάκος Παπαδόπουλος" του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου το 2015.
Το Blog δημιουργήθηκε το 2013, με αφορμή τη Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ανατολικής Αττικής, η οποία λειτουργεί στο πλαίσιο των δράσεων του Τμήματος Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης και στεγάζεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορωπίου. Στόχος της Λέσχης είναι μέσα από την ανάγνωση βιβλίων παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, την ανταλλαγή απόψεων και το σχεδιασμό φιλαναγνωστικών δραστηριοτήτων, να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ως δράση στον εκπαιδευτικό κύκλο και κατ' επέκταση στους μαθητές.
Οι δραστηριότητες φιλαναγνωσίας, οι δράσεις και οι ιδέες που προκύπτουν μέσα από τις συναντήσεις της Λέσχης, θα παρουσιάζονται μέσα από το Βlog, ενώ ταυτόχρονα θα προτείνονται βιβλία θεματικά, θα παρουσιάζονται οι νέες κυκλοφορίες βιβλίων και θα προβάλλονται δράσεις φιλαναγνωσίας σε σχολεία.
Υπεύθυνη συντονισμού της Λέσχης και διαχειρίστρια του Blog είναι η Χρύσα Κουράκη, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης.

Από το Σεπτέμβριο του 2016, συνεργάτιδες του blog είναι η εκπαιδευτικός Τζελίνα Βογιατζόγλου και η συγγραφέας Βασιλική Κατέρη, η οποία έχει αναλάβει τη θεματική ενότητα "Η τέρψη της ανάγνωσης", με σκοπό από τη ματιά του απλού αναγνώστη -και όχι του εκπαιδευτικού- να σχολιάζει βιβλία που προσφέρουν τη χαρά της ανάγνωσης στα παιδιά.
mail επικοινωνίας:
ckouraki@hotmail.gr






Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2021

Ίρις Σαμαρτζή, "Τάτα;;", Ίκαρος

 

Ίρις Σαμαρτζή
Τάτα;;
Ίκαρος

Η βιβλιοπαρουσίαση από τις φοιτήτριες του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του ΕΚΠΑ έγινε στο πλαίσιο του μαθήματος της Καθηγήτριας Αγγελικής Γιαννικοπούλου «Η Λογοτεχνία στην Προσχολική Εκπαίδευση». Προσκεκλημένες στο μάθημα ήταν η συγγραφέας και εικονογράφος Ίρις Σαμαρτζή, με τη βοήθεια της οποίας συζητήθηκε και αναλύθηκε το βιβλίο και η Χρύσα Κουράκη, η οποία ανέπτυξε το θέμα των βιβλιοπαρουσιάσεων σε ιστοσελίδες και blogs.

Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η φαντασία ενός κοριτσιού, που θέλει να κάνει πράγματα με τη φίλη της;

Είναι μια κόκκινη μπάλα αρκετή για να δώσει χαρά σε δυο φίλες που παίζουν;

Ίσως, κάποιες φορές, να μην αρκεί. Τουλάχιστον έτσι σκέφτηκε η ηρωίδα του βιβλίου, στο οποίο η διακεκριμένη εικονογράφος, Ίρις Σαμαρτζή, υπογράφει εικόνα και κείμενο συνθέτοντας ένα εικονοβιβλίο, όπου η εικόνα «λέει» περισσότερα από το κείμενο.

            Η εικονογράφος επιλέγει να «διχοτομήσει» το βιβλίο της τοποθετώντας την ομιλούσα ηρωίδα στη μια σελίδα, ενώ στην άλλη βρίσκεται η φίλη της η Τάτα. Η μικρή ηρωίδα θέλει να φτιάξει το σπίτι της με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχουν οι ιδανικές συνθήκες για όλα όσα θέλει να ζήσουν μαζί. Ένα σπίτι με παιδική χαρά, με δωμάτιο για ζώα, με πύργο, πισίνα, δεντρόσπιτο, βιβλιοθήκη, είναι δύσκολο να χωρέσει σε μια σελίδα. Όσο αυξάνονται οι επιθυμίες για όλα αυτά που ονειρεύεται να κάνει μαζί με τη φίλη της, τόσο επεκτείνεται στη σελίδα της Τάτας και την παραμερίζει. Κι όσο στήνει τον φανταστικό της κόσμο, έναν κόσμο για τις δυο τους, έναν κόσμο που μέχρι κι οι πλανήτες πρέπει να χωρέσουν, τόσο την εκτοπίζει. Κι όταν έχουν στηθεί όλα όσα θα μπορούσαν να τις κάνουν ευτυχισμένες, όταν όλα είναι έτοιμα για το ονειρεμένο παιχνίδι, η Τάτα δεν είναι πια εκεί. Η ηρωίδα την αναζητά απεγνωσμένα, φωνάζοντας δυνατά: «Τάτα! Πού είσαι;».    Πόσο σημαντικός είναι αυτός ο μαγικός κόσμος χωρίς τη συντροφιά της φίλης της; Πόσο εύκολα μπορεί ένα παιδί να παρασυρθεί από τη φαντασία του, δημιουργώντας καινούργιους κόσμους, αφήνοντας στην άκρη αυτό που πραγματικά θέλει να κάνει; 
            Η Τάτα;; της Ίριδας Σαμαρτζή, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος, είναι μια τρυφερή ιστορία, που δείχνει πού μπορεί να φτάσει η παιδική φαντασία, όταν το κίνητρο είναι η φιλία και να αποδείξει, τελικά, πόσο περιττά και εφήμερα είναι όλα αυτά τα υλικά αγαθά, μπροστά στις ανθρώπινες σχέσεις. Η ηρωίδα φαίνεται να ξεχνάει όλα αυτά τα σχέδια, όταν η Τάτα επιστρέφει και πετάει την μπάλα για να συνεχίσουν το παιχνίδι τους, γεγονός που εγείρει στον αναγνώστη το ερώτημα και την αυτόματη απάντηση:

«Είναι μια κόκκινη μπάλα αρκετή για να δώσει χαρά σε δυο φίλες που παίζουν; Ναι, είναι».

 Από τις φοιτήτριες Πηνελόπη Αλεξοπούλου, Κωνσταντία Κατσαρού, Αργυρώ Καψιόχα