Λίγα λόγια για εμάς...


Καλώς ήρθατε στο Blog της Λέσχης Ανάγνωσης και Φιλαναγνωσίας, το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο "Κυριάκος Παπαδόπουλος" του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου το 2015.
Το Blog δημιουργήθηκε το 2013, με αφορμή τη Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ανατολικής Αττικής, η οποία λειτουργεί στο πλαίσιο των δράσεων του Τμήματος Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης και στεγάζεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορωπίου. Στόχος της Λέσχης είναι μέσα από την ανάγνωση βιβλίων παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, την ανταλλαγή απόψεων και το σχεδιασμό φιλαναγνωστικών δραστηριοτήτων, να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ως δράση στον εκπαιδευτικό κύκλο και κατ' επέκταση στους μαθητές.
Οι δραστηριότητες φιλαναγνωσίας, οι δράσεις και οι ιδέες που προκύπτουν μέσα από τις συναντήσεις της Λέσχης, θα παρουσιάζονται μέσα από το Βlog, ενώ ταυτόχρονα θα προτείνονται βιβλία θεματικά, θα παρουσιάζονται οι νέες κυκλοφορίες βιβλίων και θα προβάλλονται δράσεις φιλαναγνωσίας σε σχολεία.
Υπεύθυνη συντονισμού της Λέσχης και διαχειρίστρια του Blog είναι η Χρύσα Κουράκη, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης.

Από το Σεπτέμβριο του 2016, συνεργάτιδες του blog είναι η εκπαιδευτικός Τζελίνα Βογιατζόγλου και η συγγραφέας Βασιλική Κατέρη, η οποία έχει αναλάβει τη θεματική ενότητα "Η τέρψη της ανάγνωσης", με σκοπό από τη ματιά του απλού αναγνώστη -και όχι του εκπαιδευτικού- να σχολιάζει βιβλία που προσφέρουν τη χαρά της ανάγνωσης στα παιδιά.
mail επικοινωνίας:
ckouraki@hotmail.gr






Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας - Είναι κάτι που μένει, Βασίλης Κουτσιαρής

Είναι κάτι που μένει
Βασίλης Κουτσιαρής (πληροφορίες για το συγγραφέα εδώ)
Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου
Παρρησία

Υπόθεση
Ένα κομμάτι πανί κάνει την εμφάνισή του σε μια παραλία. Ο αέρας, η βροχή και η άμμος γίνονται οι καλύτεροί του φίλοι. Μια μέρα ένα μικρό κορίτσι το αρπάζει και το παίρνει μακριά. Μια ραπτομηχανή, ένα ψαλίδι, μια βελόνα και κλωστή το μεταμορφώνουν σε μια πάνινη κούκλα. Πολλοί θα την διεκδικήσουν. Η Μαρίνα που την έφτιαξε. Η Ζωή που την αγάπησε. Οι φίλοι που την έχασαν ξαφνικά...

Δραστηριότητες

Δραστηριότητες πριν την ανάγνωση
  • Πριν δείξουμε το βιβλίο ή μιλήσουμε για αυτό ακούμε ήχους από υλικά που μπορούν να βρεθούν σε μια παραλία και μουσική που γράφτηκε χρησιμοποιώντας ήχους και φωνές που ηχογραφήθηκαν πραγματικά σε παραλία στο http://www.lifo.gr/team/pop/33446
  • Ρωτάμε τα παιδιά τι υλικά μπορεί να βρει κάποιος σε μια παραλία και τι θα μπορούσαν τα ίδια να φτιάξουν με αυτά.
  • Τους δείχνουμε το εξώφυλλο του βιβλίου και συζητάμε τι σχέση μπορεί να έχει η εικόνα και ο τίτλος στο εξώφυλλο με μια παραλία. Γράφουμε το δικό μας φανταστικό κείμενο στο οπισθόφυλλο πριν διαβάσουμε το βιβλίο.
Διαβάζουμε το βιβλίο, παρατηρούμε πολύ καλά τις εικόνες και τις συζητάμε.

Δραστηριότητες μετά την ανάγνωση
  • Αφού διαβάσουμε το βιβλίο, φτιάχνουμε εμείς το εσώφυλλό του (το οποίο είναι μονόχρωμο), σύμφωνα με τις εντυπώσεις μας από την εικονογράφηση και το περιεχόμενο του βιβλίου.
  • Ποια στοιχεία της φύσης αναφέρονται στο κείμενο; Τα καταγράφουμε και προσπαθούμε με οποιοδήποτε τρόπο να τα φέρουμε στην τάξη (ηχογραφούμε τον αέρα, φέρνουμε λίγη άμμο, μαζεύουμε σταγόνες βροχής ή θαλασσινό νερό σε ένα μπουκαλάκι, βρίσκουμε φωτογραφίες με ήλιο κλπ.). Στη συνέχεια γράφουμε μια ξεχωριστή ιστορία ή ποίημα ή τραγούδι για καθένα από αυτά.
  • Συζητάμε για τα δικά μας αγαπημένα παιχνίδια και για τα παιχνίδια που έχουμε χαλάσει ή έχουμε βαρεθεί. Τα φέρνουμε στο σχολείο και τα παρουσιάζουμε.
  • Κατασκευάζουμε με πλαστελίνη, πηλό και ανακυκλώσιμα υλικά μια μακέτα της φανταστικής πόλης των παρατημένων παιχνιδιών.
  • Μέσα από την περιπέτειά της η κούκλα γνωρίζει πολλά συναισθήματα. Τα εντοπίζουμε και παρατηρούμε πώς αυτά αποτυπώνονται μέσα από την εικονογράφηση (τα πρόσωπα, τα χρώματα κλπ.). Στη συνέχεια φτιάχνουμε προσωπάκια με πλαστελίνη, καθένα από τα οποία εκφράζει ένα διαφορετικό συναίσθημα.
  • Χωριζόμαστε σε ομάδες, επιλέγουμε μια σκηνή του βιβλίου και κάνουμε την τεχνική της «παγωμένης εικόνας». Κάθε ομάδα προσπαθεί να μαντέψει την εικόνα της άλλης, ενώ πριν «ξεπαγώσει» η εικόνα, ο εμψυχωτής ακουμπά κάθε παιδί που αποτελεί μέρος της και του κάνει ερωτήσεις για το ποιος είναι, τι κάνει, τι νιώθει, τι σκέφτεται κτλ.
  • Σε χαρτί το μέτρου φτιάχνουμε ένα επιτοίχιο κόμικ με τις βασικές σκηνές της ιστορίας.
  • Ακούγοντας μουσική από το Νησί των Συναισθημάτων του Χατζιδάκι (για να το ακούσετε εδώ) και βλέποντας τις εικόνες του βιβλίου, σημειώνουμε λέξεις, συναισθήματα, φράσεις που μας έρχονται στο νου. Στη συνέχεια χρησιμοποιούμε τις λέξεις αυτές για να γράψουμε το δικό μας ποίημα. Εναλλακτικά, μπορούμε να γράψουμε ένα λίμερικ για κάθε ήρωα της ιστορίας.
  • Φτιάχνουμε τη δική μας κούκλα με υλικά που αναφέρονται στο βιβλίο.
Σχεδιασμός δραστηριοτήτων: Χρύσα Κουράκη

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας - Ο μεγάλος θυμός, Mireille d’ Allance

Ο μεγάλος θυμός
Συγγραφή και Εικονογράφηση: Mireille d’ Allance 

Μετάφραση: Χριστίνα Σιδηροπούλου
ΗΛΙΒΑΤΟΝ

Υπόθεση
Ο μικρός Μάριος επιστρέφει σπίτι του μετά από μία άσχημη μέρα. Είναι πολύ θυμωμένος και ξεσπάει σε ό,τι και όποιον βρει μπροστά του. Ο πατέρας του τον στέλνει στο δωμάτιό του μέχρι να ηρεμήσει. Εκεί, ο Μάριος βιώνει τον θυμό του κι αφού τον …αντιμετωπίσει, γαληνεμένος πια, επιστέφει στο σαλόνι.
Πολύ ευρηματικά, η συγγραφέας απεικονίζει τον θυμό ως ένα κόκκινο τέρας που βγαίνει μέσα από τον θυμωμένο ήρωα και καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του. Η απεικόνιση του θυμού ως ξεχωριστής οντότητας απενοχοποιεί τον ήρωα (και κατ' επέκταση το παιδί αναγνώστη) από τα «κατορθώματα» του θυμού του, χωρίς όμως να αποσιωπά την σχέση αίτιου-αιτιατού μεταξύ τους, όπως υποδηλώνει και η εικονογράφηση με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο. Ωστόσο, το κόκκινο τέρας δεν δρα ανεξέλεγκτα ούτε εντελώς αυτόνομα: όταν ο Μάριος κρίνει τις πράξεις του θυμού του ανεπιθύμητες, έχει τη δύναμη να τον εξουδετερώσει. 

 
Δραστηριότητες
  • Δείχνουμε τις εικόνες του βιβλίου, χωρίς να το διαβάσουμε, και ζητάμε από τα παιδιά να μαντέψουν τι μπορεί να είναι αυτό που βγαίνει μέσα από το μικρό παιδί.
  • Διαβάζουμε το βιβλίο και συζητάμε τι κάνει τα παιδιά να θυμώνουν. Το ζωγραφίζουν ή γράφουν μια μικρή παράγραφο. Συζητάμε τι κάνουμε όταν θυμώνουμε πολύ για να ηρεμήσουμε και να μην κάνουμε πράγματα που δεν πρέπει και θα το μετανιώσουμε μετά.
  • Κάνουμε το περίγραμμα του θυμού. Φτιάχνουμε το περίγραμμα ενός παιδιού και σχεδιάζουμε τα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν στο θυμό (στάση σώματος, έκφραση). Μέσα στο περίγραμμα γράφουμε πώς αισθανόμαστε και τι θέλουμε να κάνουμε όταν θυμώνουμε πολύ.
  • Δραματοποίηση. Κάποιος κάνει το παιδί και κάποιος το θυμό.
  • Ζωγραφίζουμε το δικό μας  θυμό και τον διπλώνουμε  πολλές φορές, για να γίνει μικρός. Τον κλείνουμε σε ένα κουτάκι και τον κρατάμε καλά κλεισμένο κάτω από το θρανίο, για να μην είναι μαζί μας.
Σχεδιασμός δραστηριοτήτων από τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης: Δανάη Γκατζώνη, Άννα Παλαιοδήμου, Κατερίνα Κατσίκη, Νικόλ Αντωνιάδου

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

The child and the book - Διεθνές Συνέδριο

Στις 10-12 Απριλίου πραγματοποιείται στη χώρα μας το 10ο Διεθνές Συνέδριο The Child and the Book.
Ένα σημαντικό συνέδριο για το χώρο της Λογοτεχνίας για Παιδιά και Νέους που φέτος έχουμε την τύχη να φιλοξενείται από το Π.Τ.Δ.Ε. του Καποδιστριακού Παν/μίου Αθηνών.
Θέμα του συνεδρίου "Χώρος, χρόνος και μνήμη στη Λογοτεχνία για Παιδιά και Νέους". Επίσημη γλώσσα: Αγγλικά. Κόστος: 40 ευρώ
Μια μοναδική ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσετε!
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Οι συγγραφείς εξομολογούνται...προσωπικές ιστορίες με έντονα συναισθήματα

Ο νέος κύκλος συναντήσεων της Λέσχης Ανάγνωσης ξεκινά με θέματα σχετικά με την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Έτσι στην ενότητα "Οι  συγγραφείς εξομολογούνται..." συγγραφείς γράφουν τις προσωπικές  τους ιστορίες, οι οποίες σχετίζονται με έντονα συναισθήματα και καταστάσεις. Τη δεύτερη ιστορία γράφει η Αγγελική Δαρλάση, η οποία μας μιλά για τη φιλία, τη διαφορετικότητα και τις προκαταλήψεις.
(Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα και το έργο της εδώ)
Οι διαφορετικοί μου φίλοι
   Όταν ήμουν παιδί, τα καλοκαίρια  που έκλεινε το σχολείο, χαιρόμουν, επειδή μεταξύ άλλων,εγώ… θα συνέχιζα να πηγαίνω σχολείο. Μόνο  που δεν ήμουν μαθήτρια σε εκείνο το σχολείο, αλλά επισκέπτρια φίλη. Σ’ εκείνο το σχολείο εγώ πήγαινα απλά ως …παιδί για να παίξω με άλλα παιδιά.
   Σκαρφάλωνα σε δέντρα και βοηθούσα τον Πάρη να σκαρφαλώσει κι εκείνος. Έπαιζα μπάλα και βοηθούσα  την Ιωάννα πως να μάθει να την κλωτσάει. Κρυβόμουν στο σπιτάκι της αυλής και με προσπαθούσα να πείσω το Νίκο, που κρυβόταν μαζί μου,  να σταματήσει να χαχανίζει και να μουρμουρίζει  για να μην μας βρουν οι δασκάλες.  Έφτιαχνα παζλ κι έδειχνα στον Παύλο πώς να πιάνει τα κομμάτια να μου τα δίνει. Έτρωγα το φαγητό μου και που και που τάιζα κρυφά με το κουτάλι τον Στράτο που αρνιόταν να πιάσει το δικό του κουτάλι. Τραγουδούσα και συνήθως επέλεγα να τραγουδήσω το «άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάη» επειδή ήξερα πω θα τραγουδήσει κι ο άλλος Νίκος μαζί μου. Γελούσα, χαιρόμουν με αυτούς τους φίλους μου και πολλές φορές θύμωνα μαζί τους, απογοητευόμουν, πείσμωνα και τους … ζήλευα. Τους ζήλευα γιατί διεκδικούσαν και είχαν, το ήξερα πως  είχαν, μερίδιο στην αγάπη της μαμάς μου. Ήταν οι μαθητές της. Δεν με ένοιαζε που ήταν διαφορετικοί από τους δικούς μου συμμαθητές. Ήταν οι μαθητές της μαμάς μου κι είχα κάθε λόγο να τους ζηλεύω. Ήταν όμως και  φίλοι δικοί μου κι είχα κάθε λόγο να τους αγαπώ και να θέλω να τους υπερασπίζομαι.
   Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που ο Νίκος κι η Ιωάννα μαζί με μια δασκάλα έβγαιναν έξω. Ήταν η μέρα «του περιπτέρου» για εκείνους. Θα πήγαιναν  να ψωνίσουν στο γειτονικό μαγαζάκι. Πήρα την άδεια να πάω μαζί τους. Και τα τρία παιδιά ήμασταν χαρούμενα γιατί  θα μπορούσαμε να αγοράσουμε μπισκότα. Στο μαγαζάκι η κυρία Μαρία μας υποδέχτηκε χαμογελαστή. Ο Νίκος θα διάλεγε τα ψώνια κι η Ιωάννα θα πλήρωνε. Στο μαγαζί ήταν και μια πελάτισσα που από την πρώτη στιγμή μας κοίταζε καχύποπτα και ξινά. Πρόσεξα πως καθώς το μαγαζάκι ήταν μικρό, μόλις οι φίλοι μου πήγαν προς το μέρος της για να περάσουν να διαλέξουν τα πράγματα που ήθελαν εκείνη τραβήχτηκε σαν τρομαγμένη προς τον τοίχο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ανάλογη αντιμετώπιση από ανθρώπους.  Η κυρία Μαρία μου έκλεισε διακριτικά το μάτι 
   Ο Νίκος πήγε να πάρει τα μπισκότα. Και τότε  άρχισε να φωνάζει και να χοροπηδάει χτυπωντας το κεφάλι του ∙ τα μπισκότα βρίσκονταν σε άλλη θέση από τη συνηθισμένη. Ο Νίκος, όπως και οι άλλοι φίλοι μου, είχε αυτισμό και ήθελε τα πράγματα τακτοποιημένα, πάντα σε συγκεκριμένες θέσεις. Δεν θυμάμαι πως ακριβώς αντιμετώπισε το περιστατικό η δασκάλα και ηρέμησε το Νίκο. Αν θυμάμαι κάτι είναι η φάτσα εκείνης της κυρίας, όχι πολύ μεγάλης. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που είπε: «Τς, τς! Κάτι τέτοια παιδιά με πρόβλημα θα έπρεπε να μην τα αφήνουν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα αφήνουν να ζουν». Θυμάμαι πως τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Θυμάμαι τον κόμπο στο λαιμό μου. Την αίσθηση της αδικίας να με σφίγγει στο λαιμό. Δε θυμάμαι γιατί έκανα να την πλησιάσω. Κι εκείνη, προφανώς επειδή νόμισε πως κι εγώ ήμουν αυτιστική, άρχισε να ουρλιάζει: «Μην με αγγίζεις! Βοήθεια!». Με θυμάμαι να γουρλώνω τα μάτια μου έκπληκτη. Ο θυμός με είχε κυριεύσει. Κι εγώ ένα μάλλον ήσυχο κι ευγενικό παιδί, με καλή ανατροφή που σπάνια έβριζα με θυμάμαι να της λέω δυνατά: «είστε ηλίθια! Ηλίθια, ηλίθια». Κι αμέσως από τα μάτια μου άρχισαν να τρέχουν δάκρυα. Αισθανόμουν  λυπημένη, οργισμένη, ανήμπορη.  Έκλαιγα όλη τη μέρα. Η κακία στα μάτια εκείνης της κυρίας δεν έφευγε από το μυαλό μου.
   Εκείνη η αίσθηση της αδικίας με συνοδεύει σε όλη μου τη ζωή. Ξανασυνάντησα τόσο έντονα το πρόσωπό της, χρόνια αργότερα, στο βλέμμα που είχαν κάποιοι πρόσφυγες μαθητές μου όταν μου εκμυστηρεύτηκαν την αντιμετώπιση που είχαν τύχει στη χώρα μας.
   Γι’ αυτό κι έγραψα τους Ονειροφύλακες. Για να εκφράσω και να μοιραστώ εκείνα τα συναισθήματα που είχα νιώσει παιδί (αλλά κι ως διδάσκουσα) . Για να μιλήσω για την οργή, το θυμό, την ανημποριά  και τη θλίψη ενός παιδιού απέναντι στους μικρόνοους, μικρόψυχους «μεγάλους». Για το πόσο ακατανόητο φάνηκε σ’ εκείνο το παιδί να βρίζουν τους διαφορετικούς φίλους του. Ακόμη μου φαίνεται ακατανόητο και αφύσικο να μη δεχόμαστε το διαφορετικό. Ακόμη αισθάνομαι οργή και θλίψη απέναντι  σε αυτή τη νοοτροπία. Προσπαθώ να κατανοήσω. Ακόμη κι αν ως ενήλικη συγχωρώ και κατανοώ τη στάση εκείνης της κυρίας (έλλειψη πληροφόρησης, παιδείας, καλλιέργειας κλπ) το παιδί μέσα μου δεν την έχει συγχωρήσει ποτέ.
 Αγγελική Δαρλάση

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας - Όλιβερ, Sif Birgitta

Όλιβερ
Συγγραφή και Εικονογράφηση: Sif Birgitta
Μετάφραση: Παπαθεοδούλου Αντώνης
Ίκαρος





Υπόθεση:
Ο Όλιβερ ένοιωθε λίγο διαφορετικός. Απολάμβανε τη μοναξιά του. Έπλαθε ιστορίες με τους φανταστικούς του φίλους, τα παιχνίδια του, και χαιρόταν την παρέα τους. Ώσπου μια μέρα, κυνηγώντας το μπαλάκι του, γνώρισε την Ολίβια! Μια γλυκιά ιστορία για όποιον έχει νοιώσει κάποτε διαφορετικός...
 
 Δραστηριότητες:
  • Πριν την ανάγνωση, δείχνουμε τις εικόνες στα παιδιά και τους ζητάμε να αφηγηθούν μια δική τους ιστορία
  • Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης σταματάμε σε ένα κομβικό σημείο και ξεκινάμε μία ομαδική δραστηριότητα. Ο Όλιβερ κυνηγάει το μπαλάκι του τένις με το οποίο έπαιζε μόνος του… Έχουμε ένα αντίστοιχο μπαλάκι και το πετάμε σε ένα παιδί. Αρχικά η ερώτηση είναι: Τι είναι αυτό που κάνει ο Όλιβερ διαφορετικό από τους υπόλοιπους; 
  • Στη συνέχεια, το μπαλάκι κινείται μεταξύ των παιδιών και το καθένα λέει τι είναι αυτό που το κάνει διαφορετικό. Έχουμε φτιάξει χάρτινα καπελάκια και γράφουν επάνω το διαφορετικό χαρακτηριστικό τους. Ανταλλάσσουν τα καπελάκια μεταξύ τους. Τώρα το κάθε παιδί, φοράει το χαρακτηριστικό ενός άλλου παιδιού. Το μπαλάκι κινείται πάλι μεταξύ των παιδιών, που καλούνται να πουν αυτή τη φορά να βρουν ένα θετικό που προκύπτει αν κάποιος έχει αυτό το χαρακτηριστικό. 
  • Δίνουμε στα παιδιά χρωματιστά post-it. Έχουμε φτιάξει πινακάκια στα οποία γράφουμε πράγματα που έχουν κοινά π.χ. Μου αρέσει να παίζω. Τους ζητάμε να κολλήσουν ένα χαρτάκι σε όποιο πινακάκι βλέπουν κάτι που είναι και δικό τους χαρακτηριστικό. Διαπιστώνουμε στο τέλος πως, όσο κι αν έχουμε διαφορές μεταξύ μας, έχουμε και πολλά κοινά.
  • Ολοκληρώνουμε την ιστορία. 
Σχεδιασμός δραστηριοτήτων από τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης: Τζανάκη Κατερίνα, Λαφαζάνης Γιώργος, Βασιλειάδου Ράνια


 

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας - Η νταντά, Ιωάννα Μπαμπέτα

Η νταντά μου
Ιωάννα Μπαμπέτα
Εικονογράφηση: Φωτεινή Τίκου
Ψυχογιός

Υπόθεση
Τι συμβαίνει όταν ο μπαμπάς δουλεύει σκληρά και λείπει για μέρες; Και όταν η μαμά επιστρέφει τόσο αργά που έχω ήδη φορέσει τις πιτζάμες μου;
Μα φυσικά υπάρχει η νταντά μου, η Νόρα. Μαζί κάνουμε τα πάντα. Τρώμε, παίζουμε, γελάμε. Την αγαπώ πολύ! Όταν πρέπει μια μέρα να φύγει, όλα αλλάζουν. Όσο κι αν στενοχωριέμαι, όσο κι αν κλαίω, τα πράγματα δε γίνονται όπως πριν. Μέχρι που ο ταχυδρόμος μου φέρνει ένα γράμμα. Και τότε καταλαβαίνω. Έτσι απλά.

Δρατηριότητες
  • Εστιάζουμε στο διαφορετικό μάλωμα μεταξύ μαμάς και νταντάς. Με κλήρο μοιράζουμε τους ρόλους. Ένα παιδί υποδύεται τον σκανταλιάρη και το άλλο τον συνετό. Στόχος: Μέσα από το παιχνίδι να αντλήσουμε πληροφορίες για τις μεθόδους μαλώματος που έχουν βιώσει τα παιδιά.
  • Γράφουμε την απάντηση στο γράμμα της νταντάς
  • Πριν διαβάσουμε το τέλος της ιστορίας, ρωτάμε το κάθε παιδί τι απάντηση θα έστελνε το ίδιο στην νταντά αν ήταν στη θέση της ηρωίδας και πώς θα αντιδρούσε. Έτσι δίνουμε ένα διαφορετικό τέλος κάθε φορά στην ιστορία μας.
  • Εικαστικά δρώμενα: Ζητάμε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν τα πράγματα που θα ήθελαν να κάνουν με τη μαμά τους, ελεύθερα, με ό,τι υλικά θέλουν. Με αυτό τον τρόπο παίρνουμε μια ιδέα από το τι λείπει σε καθένα τους ή τι αγαπούν να κάνουν με τη μαμά τους.
Σχεδιασμός δραστηριοτήτων από τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης: Μανδρώνη - Μίγγινα Βέρα, Κεραμά Αρετή, Ασπασία Κουτσουρούπα, Σπυριδούλα Σιούτη
 


 

Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας - Η Λελέκα σηκώνει κεφάλι, Ανδρέας Δερματάς

Η Λελέκα σηκώνει κεφάλι
Ανδρέας Αρματάς
Εικονογράφηση: Φραντσέσκα Ασσιρέλλι
Πατάκης


Υπόθεση
Η Λελέκα είναι μια μικρή καμηλοπάρδαλη με ένα μεγάλο μυστικό που δεν μπορεί πια να κρύψει.
Φοβάται το ύψος. Κάθε φορά που προσπαθεί να σταθεί όρθια, την πιάνει ζάλη και ξανακατεβάζει το κεφάλι.
Μέχρι που, μια μέρα, ανακαλύπτει τυχαία ότι υπάρχουν πράγματα που τα άλλα ζώα φοβούνται, αλλά εκείνη όχι.
Ο καλύτερός της φίλος, ο Γκρίμο το μαϊμουδάκι, φοβάται το σκοτάδι, αλλά εκείνη όχι.
Η Μελίνα η γατούλα, φοβάται το νερό, αλλά εκείνη όχι.
Ο Ηλίας, ο ελέφαντας, φοβάται τα ποντίκια, αλλά εκείνη όχι!
Τελικά, δεν είναι "φοβητσιάρα" μόνο και μόνο επειδή φοβάται το ύψος - εξάλλου, είναι τόσα εκείνα που δε φοβάται!
Κι όταν μάλιστα μαθαίνει να χρησιμοποιεί τη δύναμη της σκέψης, τότε...
Ένα παραμύθι που βοηθάει τα παιδιά να ξεπεράσουν τους φόβους τους.


Δραστηριότητες

 
Δραστηριότητες πριν την ανάναγνωση
  • Πώς είναι το εξώφυλλο ενός βιβλίου; Τίτλος, συγγραφέας, εικονογράφος, εκδοτικός οίκος, περίληψη της ιστορίας στο οπισθόφυλλο…
  • Μελετούμε το εξώφυλλο, σχολιάζουμε τον τίτλο: τι νομίζουμε ότι σημαίνει; Τι υπόθεση μπορεί να έχει η ιστορία; Σε ποιο ζώο αναφέρεται;
  • Έχουμε πλαστικοποιήσει τους ήρωες της ιστορίας και τους παρουσιάζουμε… Τι ιστορία μπορούμε να φτιάξουμε με τους πρωταγωνιστές της;
  • Καταγράφουμε τη δική μας ιστορία…
Δραστηριότητες μετά την ανάγνωση…
  • Τα παιδιά ζωγραφίζουν ό,τι τους έκανε εντύπωση ή τους άρεσε από την ιστορία.
  • Φτιάχνουν μάσκες των ηρώων της ιστορίας και τη δραματοποιούν.
  • Παντομίμα: α) «παίζουν» με κινήσεις τους ήρωες και τους φόβους τους, β) όταν φοβόμαστε… γ) όταν διώχνουμε τους φόβους και γινόμαστε γενναίοι και δυνατοί…
  • Τα παιδιά μιλούν για τους δικούς τους φόβους και τους ζωγραφίζουν.
  • Φτιάχνουμε την καμηλοπάρδαλη της τάξης και κρεμάμε στο λαιμό της τους φόβους που έχουμε ζωγραφίσει στο χαρτί.
  • Ανεβαίνουμε πάνω στο «μαγικό σύννεφο», κλείνουμε τα μάτια και με οδηγό τη φαντασία μας ταξιδεύουμε εκεί που θα θέλαμε να πάμε… Πού θα μας πάει το σύννεφο; Μέχρι που θα μας φτάσει; Τι θα συναντήσουμε;
  • Ζωγραφίζουμε τους φόβους που έχουμε ξεπεράσει και φτιάχνουμε «Το βιβλίο του Θάρρους».
  • Φτιάχνουμε μάσκες φόβου ή τα αντικείμενα των φόβων μας και παίζουμε κουκλοθέατρο.
  • Φτιάχνουμε το ποίημα της φοβισμένης και το ποίημα της θαρραλέας καμηλοπάρδαλης.
  • Παίρνουμε όλοι «Βραβεία Θάρρους και Γενναιότητας», για κάποιο φόβο που αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν ή έχουμε ξεπεράσει…
  • Φτιάχνουμε το δικό μας επιτραπέζιο παιχνίδι (τύπου φιδάκι). Όταν η καμηλοπάρδαλη αισθάνεται φόβο χαμηλώνει το κεφάλι της, ενώ όταν τον ξεπερνά το σηκώνει… Οι φόβοι μας μας πάνε βήματα πίσω, ενώ αυτοί που έχουμε ξεπεράσει μας πάνε βήματα μπροστά….

Σχεδιασμός Δραστηριοτήτων από τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης: Σάντρα Δαμασκού, Ξένια Λιόντα, Στέλλα Τούντα

Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας - Η Μικρή, Jessica Meserve


Η μικρή
Συγγραφή και εικονογράφηση: Jessica Meserve
Επόμενος σταθμός

Υπόθεση

Ό,τι δοκιμάζει να κάνει η Μικρή, η Μεγάλη το καταφέρνει καλύτερα. Θα τα καταφέρει η Μικρή να ξεφύγει από τη σκιά της Μεγάλης της αδελφής;
Μια πανέμορφη ιστορία με καταπληκτική εικονογράφηση.
 
 
Δραστηριότητες
 
Δραστηριότητα πρώτης προσέγγισης (πριν την ανάγνωση)
 
  • Δείχνουμε τις εικόνες ξεφυλλίζοντας αργά το βιβλίο και αφήνουμε τα παιδιά να φανταστούν την ιστορία.
  • Συζητάμε για τα χρώματα που επικρατούν στην εικονογράφηση.
 
 Δραστηριότητες μετά την ανάγνωση
 
  •  Συνεχίζουμε την ιστορία προφορικά (για μικρότερα παιδιά) ή γραπτά (για μεγαλύτερα παιδιά). Εναλλακτικά δημιουργούμε μιοα παρόμοια ιστορία.
  •  Εστιάζουμε στις λέξεις μεγάλος – μικρός και ρωτάμε τα παιδιά τι είναι αυτό που νιώθουν γύρω τους ως μεγάλο και τι ως μικρό.
  •  Κάνουμε το περίγραμμα του χαρακτήρα για την ηρωίδα και την αδερφή της. Μέσα στο περίγραμμα κολλάμε χαρτάκια με τα συναισθήματά τους.
  • Επόμενες αναγνώσεις
  • Διαβάζουμε άλλες ιστορίες ή παραμύθια με σχετικό περιεχόμενο.
 Ενδεικτικά:
 
  •  Παπαγιάννη Μαρία, Μια άλλη μέρα θα νικήσεις εσύ!, Πατάκης
  •  Παπαγιάννη Μαρία, Ποιος είναι ο αρχηγός;, Πατάκης
  •  Ηλιόπουλος Βαγγέλης, Δεν το έκανα εγώ!, Πατάκης
  •  Κάντζολα – Σαμπατάκου Βεατρίκη, Μα ποιος ζήτησε καινούριο μωρό;, Παπαδόπουλος
  •  Τα τρία γουρουνάκια
 Σχεδιασμός δραστηριοτήτων από τα μέλη της Λέσχης: Λυδία Κλαβιανού, Δήμητρα Παυλή, Μαρία Παπαδοπούλου, Κλεοπάτρα Μαντζουράνη, Αθανασία Κέλλη

Συνάντηση με τη συγγραφέα Ιωάννα Μπαμπέτα

 

Στη δεύτερη συνάντηση του β' κύκλου της Λέσχης Ανάγνωσης μάς επισκέφθηκε η συγγραφέας Ιωάννα Μπαμπέτα (περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα και το έργο της  εδώ). Η Ιωάννα μίλησε με τους εκπαιδευτικούς για το πώς ξεκίνησε να γράφει, για τις επιλογές και επιρροές της στα θέματα των βιβλίων της.

Μαζί της έφερε αγαπημένα της εικονογραφημένα βιβλία μικρής φόρμας, τα οποία παρουσίασε, εξηγώντας μας τους λόγους που τα κάνουν ξεχωριστά.
Καθώς η δεύτερη συνάντηση της ομάδας ήταν αφιερωμένη στα βιβλία μικρής φόρμας, η Ιωάννα μάς διάβασε το καινούριο της βιβλίο Η Ζωή που περισσεύει...
 (περισσότερα για το βιβλίο εδώ), το συζητήσαμε και απολαύσαμε την εικονογράφηση της Σοφίας Τουλιάτου.
Στη συνέχεια τα μέλη της Λέσχης χωρίστηκαν σε ομάδες και επέλεξαν ένα από τα βιβλία που πρότεινε η Ιωάννα ή από αυτά που είχαμε στη βιβλιοθήκη μας. Το διάβασαν, σχεδιάσαν φιλαναγνωστικές δραστηριότητες και τις παρουσίασαν σε όλη την ομάδα (οι δραστηριότητες που σχεδιάστηκαν θα αναρτηθούν στη συνέχεια).
Ξεχωριστή ήταν η στιγμή που η συνάδελφος Αθανασία Κέλλη, η οποία είχε δουλέψει στην τάξη της άλλα βιβλία της Ιωάννας, παρουσίασε τις δουλειές των παιδιών.
 
Οι συναντήσεις με τους συγγραφείς είναι πάντα ιδιαίτερες για εμάς και γι' αυτό ευχαριστούμε θερμά την Ιωάννα Μπαμπέτα που μας αφιέρωσε πρόθυμα το χρόνο της!