Λίγα λόγια για εμάς...


Καλώς ήρθατε στο Blog της Λέσχης Ανάγνωσης και Φιλαναγνωσίας, το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο "Κυριάκος Παπαδόπουλος" του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου το 2015.
Το Blog δημιουργήθηκε το 2013, με αφορμή τη Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ανατολικής Αττικής, η οποία λειτουργεί στο πλαίσιο των δράσεων του Τμήματος Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης και στεγάζεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορωπίου. Στόχος της Λέσχης είναι μέσα από την ανάγνωση βιβλίων παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, την ανταλλαγή απόψεων και το σχεδιασμό φιλαναγνωστικών δραστηριοτήτων, να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ως δράση στον εκπαιδευτικό κύκλο και κατ' επέκταση στους μαθητές.
Οι δραστηριότητες φιλαναγνωσίας, οι δράσεις και οι ιδέες που προκύπτουν μέσα από τις συναντήσεις της Λέσχης, θα παρουσιάζονται μέσα από το Βlog, ενώ ταυτόχρονα θα προτείνονται βιβλία θεματικά, θα παρουσιάζονται οι νέες κυκλοφορίες βιβλίων και θα προβάλλονται δράσεις φιλαναγνωσίας σε σχολεία.
Υπεύθυνη συντονισμού της Λέσχης και διαχειρίστρια του Blog είναι η Χρύσα Κουράκη, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης.

Από το Σεπτέμβριο του 2016, συνεργάτιδες του blog είναι η εκπαιδευτικός Τζελίνα Βογιατζόγλου και η συγγραφέας Βασιλική Κατέρη, η οποία έχει αναλάβει τη θεματική ενότητα "Η τέρψη της ανάγνωσης", με σκοπό από τη ματιά του απλού αναγνώστη -και όχι του εκπαιδευτικού- να σχολιάζει βιβλία που προσφέρουν τη χαρά της ανάγνωσης στα παιδιά.
mail επικοινωνίας:
ckouraki@hotmail.gr






Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Πρώτη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης για το σχ. έτος 2014-15

Η πρώτη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης έγινε την Τετάρτη, 5 Νοεμβρίου στο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κορωπίου. Παρόλο που τη φετινή χρονιά τα μέλη είναι περισσότερα από ποτέ, η αγάπη όλων για το βιβλίο και ειδικά για το παιδικό-εφηβικό βιβλίο, είχε ως αποτέλεσμα το δημιουργικό διάλογο και την καταγραφή ουσιαστικών αναλύσεων και ιδεών.
Τα βιβλία που επιλέξαμε να διαβάσουμε στην πρώτη συνάντηση ήταν δύο:
Πώς να μάθεις τους γονείς σου να αγαπούν τα παιδικά βιβλία, του Αλέν Σερ, εκδ. Μεταίχμιο (εικονογραφημένο χιουμοριστικό βιβλίο γνώσεων) - (πληροφορίες για το βιβλίο εδώ)
Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα του Βασίλη Κουτσιαρή, εκδ. Κόκκινη κλωστή δεμένη (εικονογραφημένη ιστορία με θέμα το φόβο) - (προτεινόμενες δραστηριότητες φιλαναγνωσίας για το βιβλίο εδώ)
Και για τα δύο βιβλία εκφράστηκαν εντυπώσεις και προβληματισμοί, ενώ προτάθηκαν και τρόποι για να "παίξουμε" μαζί τους τόσο στην τάξη, όσο και με τους γονείς σε μια συνάντηση με θέμα το βιβλίο. Έτσι, για το Πώς να μάθεις τους γονείς σου να αγαπούν τα παιδικά βιβλία, προτάθηκε η ιδέα της ανάγνωσής του σε μια λογοτεχνική βραδιά τσαγιού με τους γονείς, όπου θα μπορούσε να γίνει η έναρξη ενός προγράμματος λογοτεχνίας - φιλαναγνωσίας για τους μαθητές, αλλά και για τους γονείς.
Με το βιβλίο Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα ασχοληθήκαμε λίγο περισσότερο, καθώς τόσο η εικονογράφηση, όσο και το κείμενο έκρυβε πολλούς συμβολισμούς και πεδία ερμηνείας, προβληματισμού και συζήτησης. Ενδιαφέρουσες απόψεις διατυπώθηκαν, καθώς και προτάσεις για φιλαναγνωστικές δραστηριότητες. Παρακάτω παραθέτουμε μια ερμηνευτική προσέγγιση της Ελένης Αλεξίου, μέλους της Λέσχης Ανάγνωσης:

«Μη φοβάσαι,  Κοκκινοσκουφίτσα»

   Λίγες σκέψεις…

   Διάβασα  την  Κοκκινοσκουφίτσα  για  πρώτη  φορά  εδώ  και  10  μέρες κι από  τότε  αρκετές  φορές… και  πάντα  η ίδια  αίσθηση, ένας κόμπος  από  το  στομάχι  προς  τα μάτια και το μυαλό και το αντίθετο κι ένας αναστεναγμός  στο τέλος.

  Από  την  πρώτη  σελίδα,  οι αποχρώσεις  του κόκκινου μέσα στα  ακανόνιστα  παραλληλόγραμμα,  προκαλεί  μια εσωτερική ένταση, η οποία  στις  σελίδες  6-7, με  τη θλίψη στο  πρόσωπο της Κοκκινοσκουφίτσας  και  τον εσωτερικό μονόλογο που ξεκινά, καταλαμβάνει το  μυαλό και την καρδιά. Στα  τρία  «μη»  ο φόβος  έχει  γεννηθεί  πια  μέσα μου,  όπως  και  στην  ηρωίδα. Από  δω και πέρα τη νιώθω  απόλυτα, περπατώ μαζί  της  σηκώνοντας  το  βάρος της. Διαβάζοντας  το κείμενο (σελ.8-9), γυρίζω πολύ πίσω, με βλέπω μικρή,  πολύ καλοντυμένη και πολύ φοβισμένη  και μαζί μου μια γενιά παιδιών με  ωραία  ρούχα και  πολλούς φόβους στην καρδιά που δεν τολμούν πουθενά να ομολογήσουν γιατί  « τα καλά παιδιά» δε φοβούνται, μόνο υπακούν. Και οι δυο πρώτες σειρές  έρχονται τόσο καθαρά να δηλώσουν αυτήν την αλήθεια από μέσα, που τελικά  ανακουφίζουν που επιτέλους κάποιος μιλά για το φόβο κι όχι για τα ωραία ρούχα.

     Κι ο αγώνας μπροστά στα λουλούδια, κι αυτός δικός μου. «Μένει»,  κουβαλώντας όμως όλα τα « πρέπει» των μεγάλων  στη μακριά κόκκινη μπέρτα της , το φόβο  και την ενοχή στο πρόσωπό της. Αυτό είναι το τίμημα του υπάκουου παιδιού, να κάνει αυτό που του αρέσει με ενοχή, που του αρέσει και τολμάει το  απαγορευμένο. Κι ο  φόβος είναι ολοφάνερα μόνο δικός  της,  στην επόμενη σελίδα, καθώς  ο λύκος είναι γλυκός  και ήρεμος και κανέναν κίνδυνο  δεν  αποπνέει.

     Στις  σελ. 12-13, η μπέρτα  της  είναι  πολύ πολύ  μακριά  και το σπίτι της  γιαγιάς ένας προορισμός  που δε θέλει να φτάσει, ένας  προορισμός που  «τρώει ανθρώπους». Είναι γραμμένα πάνω στη μακριά  μπέρτα, αναρωτιέμαι, όλα τα  «πρέπει» που  είναι ανάγκη να υπακούσει  ένα  κορίτσι, υπαγορευμένα  με  αυστηρότητα από τη μητέρα του, για να φτάσει  στον  «τελικό  προορισμό» να γίνει  γυναίκα και  γιαγιά; 

     Στις  σελ. 14-15, φεύγει με τη φαντασία της, πετά   όλα  τα  «πρέπει» και  τρέχει ελεύθερη αφήνοντας τα πίσω της. Το πρόσωπό της,  επιτέλους  γίνεται παιδικό. Τα ρούχα της λευκά όπως η παιδικότητα. Ένα  μεγάλο βάρος φεύγει από πάνω της.  Ο φόβος  μένει όμως  στα μακριά της μαλλιά. Αυτός  είναι που την κάνει να πιστεύει  πως αυτό  «δεν μπορούσε  να συμβεί». Πώς θα μπορούσε  άραγε να ζήσει  χωρίς  «πρέπει»;

    Στις  σελ.16-17, βλέπει  το φόβο  της  κατάματα. Τα  μάτια  του λύκου είναι  τρομακτικά.    

Κι  επιτέλους  ξεσπάει, στις επόμενες δύο σελίδες, και τα πρέπει αρχίζουν να διαλύονται, αν και βαραίνουν  ακόμα πολύ.  Κι έπειτα τα πράγματα παίρνουν τις  κανονικές  τους  διαστάσεις, καθώς ο φόβος εκφράστηκε κι έγινε συγκεκριμένος.  Κι ήρθε η αγκαλιά του μεγαλύτερου  να ζεστάνει και να ησυχάσει την  ψυχή. Κι ύστερα η γνώση (ο δάσκαλος) να δώσει  τη λύση, ν’ αλλάξει  τον προορισμό ( γιαγιά), να κάνει  το  μυαλό  να επαναστατήσει, να διώξει  τον φόβο.

    Κι έτσι η Κοκκινοσκουφίτσα… σώζεται!

                                                                                     Ελένη  Αλεξίου

                                                                                     16 – 11 - 2014

Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας - Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα, Βασίλης Κουτσιαρής

Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα
Βασίλης Κουτσιαρής
Εικονογράφηση:Θέντα Μιμηλάκη
Κόκκινη κλωστή δεμένη

(Για να δείτε μια ερμηνευτική προσέγγιση του βιβλίου, πατήστε εδώ)
Υπόθεση:
Δεν ήθελα να πάω στο δάσος. Προσπάθησα πολλές φορές να το πω, αλλά την τελευταία στιγμή άλλαζα γνώμη.
Οι εντολές της μαμάς ξεκάθαρες. «Μη λοξοδρομήσεις, μη χασομερήσεις, μη μιλήσεις σε αγνώστους».
Μη, μη, μη! Και μετά από λίγο... βγήκα έξω.
Το κάθε παιδί χρειάζεται την εμπειρία του για να υπερνικήσει και να επιβληθεί σε αυτά που το φοβίζουν, ώστε να μπορέσει με επιτυχία να ωριμάσει ως ένας λειτουργικός ενήλικας.
Το κορίτσι της ιστορίας μας μίλησε ανοιχτά για τον φόβο του, ζήτησε βοήθεια και έτσι τον νίκησε μια για πάντα!


Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας:

  • Αρχικά διαβάζουμε την κλασική Κοκκινοσκουφίτσα και στη συνέχεια το βιβλίο Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα, έτσι ώστε να δούμε το ίδιο θέμα από εσωτερική οπτική γωνία. Επίσης μπορούμε να συγκρίνουμε το ύφος, την εικονογράφηση, την οπτική γωνία κλπ.  
  • Διαβάζουμε το βιβλίο και σε κάθε σελίδα κολλάμε ο καθένας ένα χαρτάκι post-it με τα συναισθήματα που του προκαλούνται στη συγκεκριμένη σελίδα. Σταματάμε πριν το σημείο που εμφανίζεται ο δάσκαλος και γίνεται η ανατροπή και αφήνουμε τα παιδιά να μαντέψουν τι γίνεται μετά. 
  • Παίζουμε παιχνίδια ρόλων.
    Ψάχνουμε και βρίσκουμε διάφορα βιβλία από Κοκκινοσκουφίτσες. Συγκρίνουμε τα εξώφυλλά τους και τη λύση που δίνεται στο τέλος. 
  • Φτιάχνουμε το προσωπικό μας κολλάζ με τους φόβους μας.  
  • Ξαναγράφουμε την ιστορία σε α’ πρόσωπο, μέσα από την οπτική γωνία άλλου ήρωα, ο οποίος μιλά για τους φόβους του (π.χ. ο λύκος λέει την ιστορία από τη δική του μεριά λέγοντάς μας τι φοβήθηκε. Το ίδιο και η γιαγιά, ο κυνηγός κλπ.).  
  • Σε χαρτάκια γράφουμε ή ζωγραφίζουμε τους φόβους μας ανώνυμα. Τους βάζουμε στο «κουτί του φόβου». Στη συνέχεια τραβάμε ένα φόβο κάθε φορά, τον συζητάμε, λέμε τι μπορούμε να κάνουμε για να διώξουμε το φόβο αυτό. Τις προτάσεις μας μαζί με τους αντίστοιχους φόβους τους κολλάμε κάπου εμφανώς ή φτιάχνουμε μια κατασκευή με αυτούς. 
  • Φανταζόμαστε αν η Κοκκινοσκουφίτσα μπορούσε να γίνει ηθοποιός. Τι ρόλους θα μπορούσε να παίξει; 
  • Παίζουμε το παιχνίδι αν ο φόβος μου ήταν χρώμα, τι χρώμα θα ήταν; Αν ήταν ζώο, σχήμα, φαγητό κλπ.
(Σχεδιασμός Δραστηριοτήτων από τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης 2014-15)
 

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Νέες κυκλοφορίες βιβλίων που ξεχωρίσαμε...

Μια νέα ενότητα στο blog της Λέσχης Ανάγνωσης - Φιλαναγνωσίας ξεκινά, προκειμένου να υπάρχει ενημέρωση για τη νέα λογοτεχνική παραγωγή που φτάνει στα χέρια μας. Αρχίζουμε λοιπόν με τις "φρέσκες" κυκλοφορίες του φθινοπώρου που μας έστειλαν εκδοτικοί οίκοι.
Καλές αναγνώσεις!

Τζούλια Ντόναλντσον, Άξελ Σέφλερ, Το Γκρούφαλο, 15η επετειακή έκδοση, Πατάκης
Το Γκρούφαλο, ο αγαπημένος ήρωας των παιδιών, προσπαθεί να φάει το ποντικάκι μέσα στο δάσος. Ωστόσο με έξυπνους τρόπους το μικρό ποντικάκι γλιτώνει από κάθε κίνδυνο.




Τζούλια Ντόναλντσον, Άξελ Σέφλερ, Το Γκρούφαλο, 10η επετειακή έκδοση, Πατάκης
Το μικρό Γκρούφαλο αγνοεί τις προειδοποιήσεις των γονιών του για το δάσος  και μια νύχτα αποφασίζει να το επισκεφτεί. Άλλωστε δεν πολυπιστεύει τις ιστορίες με τον Κακό Ποντικό....




Wendy Anderson Halperin, Πατάκης
Εκπληκτικό εικονοβιβλίο για την ειρήνη, την αγάπη, την αλληλεγγύη, τον ανθρωπισμό, την αλήθεια μέσα από φράσεις σημαντικών ανθρώπων και καταπληκτικές εικόνες !!!
Δεν είναι φθινοπωρινή έκδοση (εκδόθηκε το Φεβρουάριο του 2014), αλλά είναι καταπληκτική!








Ελένη Μπακογεώργου, Ιστορίες από έναν κόσμο που δεν καταστράφηκε, εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή, Πατάκης
Τέσσερις πανέμορφες παραμυθιακές ιστορίες με δράκους, νεράιδες, και γίγαντες, που γίνονται ακόμη πιο μαγικές μέσα από την εικονογράφηση της Ίριδας Σαμαρτζή.







Φίλιππος Μανδηλαράς, Λέλο και Στρουθ, Ένα αλλιώτικο αδερφάκι, εικονογράφηση Ναταλία Καπατσούλια, Πατάκης
Μια μικρή εικονογραφημένη ιστορία με πρωταγωνιστές δύο "αταίριαστα" αδελφάκια σε μια διαφορετική οικογένεια.Μια ιστορία που μιλά για την υιοθεσία, τη ζήλια, το θυμό και τη διαφορετικότητα, χωρίς ίχνος διδακτισμού!




Φίλιππος Μανδηλαράς, Λέλο και Στρουθ, Ποιος φοβάται τα τσακάλια;, εικονογράφηση Ναταλία Καπατσούλια, Πατάκης
Ακόμη μια ιστορία των δυο ηρώων για τη διαφορετικότητα, τον εκφοβισμό, αλλά -κυρίως- για τη δημιουργία του εκφοβιστή!





Έλενα Αρτζανίδου, Κι εσύ μαμά...τον χαλβά σου, εικονογράφηση Αλεξία Λουγιάκη, Ψυχογιός
Μια μικρή, διασκεδαστική ιστορία για την αξία της υγιεινής και σωστής  διατροφής, μέσα το μοναδικό χαρακτήρα της Βαρσαβούλας!







Σάρα Κοέν Σκαλί, Μαξ, (μτφ. Άννα Κοντολέων), Πατάκης (εφηβική λογοτεχνία)
Ένα βιβλίο-σταθµός, εξαιρετικά τεκµηριωµένο, που µιλάει µε διαφορετικό τρόπο για τον ναζισµό. Ένα συγκλονιστικό ανάγνωσµα, από το οποίο δεν µπορεί κανείς να βγει αλώβητος. 
Για να διαβάσετε κριτική του βιβλίου από την Έλενα Αρτζανίδου πατήστε εδώ.
Για να δείτε προτεινόμενες δραστηριότητες φιλαναγνωσίας για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, πατήστε εδώ




Ζωρζ Σαρή, Το γαϊτανάκι, εικονογράφηση Έφη Λαδά, Πατάκης
Η πολύ γνωστή ιστορία της Ζωρζ Σαρή επανακυκλοφορεί και παίρνει νέα πνοή από την εικονογράφηση της Έφης Λαδά. 

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Η πρώτη λογοτεχνική βαλίτσα επέστρεψε από το 3ο Νηπιαγωγείο Νέας Μάκρης! Τα παιδιά ψήφισαν το βιβλίο που τους άρεσε περισσότερο και μας έστειλαν τις δραστηριότητες που έκαναν με αυτό!



                                                                    
Αλήθεια, έχετε πάει στο φεγγάρι; Εμείς πήγαμε παρέα με την Έλλη. Τώρα θα αναρωτιέστε ποια είναι η Έλλη, και με το δίκιο σας! Η Έλλη λοιπόν, είναι η ηρωίδα της συγγραφέα Μαρίας Παπαγιάννη από το βιβλίο «Η Έλλη στο φεγγάρι», εικονογράφηση του Θανάση Δήμου, των εκδόσεων Πατάκη.
Η ιστορία με λίγα (δικά μας) λόγια:
H Έλλη είναι ένα κοριτσάκι στην ηλικία μας. Οι καλοκαιρινές της διακοπές τελείωσαν κι επιστρέφει σπίτι μαζί με τη μητέρα της. Καθώς ταξιδεύουν με το αυτοκίνητο η Έλλη βλέπει το μεγάλο, κόκκινο Αυγουστιάτικο φεγγάρι και ενθουσιάζεται! Η μαμά καταφέρνει να το δει κι αυτή. Ξέρετε δεν είναι εύκολο να οδηγείς και να θαυμάζεις το φεγγάρι. Αχ να το έβλεπε και ο μπαμπάς… η Έλλη του τηλεφωνεί αλλά ο μπαμπάς έχει πολύ δουλειά, δεν βρίσκει χρόνο να θαυμάσει το φεγγάρι. Το ίδιο και η κυρία από τα διόδια και ο μαέστρος από το διπλανό αυτοκίνητο. Όλοι είναι πολύ απασχολημένοι και πολύ βιαστικοί για να χαζέψουν το φεγγάρι. Όμως καμιά φορά η μαγεία είναι μεταδοτική. Ή Έλλη με τον ενθουσιασμό της καταφέρνει να τους κάνει όλους να θαυμάσουν το φεγγάρι… από στόμα σε στόμα οι επιβάτες των αυτοκινήτων παίζουν το σπασμένο τηλέφωνο.
- Διακοπή για να παίξουμε το σπασμένο τηλέφωνο: όπως είμαστε καθισμένοι ψιθυρίζει ο ένας στο αφτί του άλλου: το φεγγάρι. Ο τελευταίος το φωνάζει δυνατά και δείχνει το σημείο που υποτίθεται ότι βλέπει το φεγγάρι.
Συγνώμη για τη διακοπή… ο μαέστρος ενθουσιάζεται! Το φεγγάρι μοιάζει με ένα μεγάλο τύμπανο στα μάτια του.
- Διακοπή και πάλι… Στα δικά μας μάτια το φεγγάρι μοιάζει σαν μια μεγάλη μπάλα παγωτό με γεύση μπανάνα, σαν κέρμα, σαν κουμπί, σαν τυρί, σαν μπαλάκι του τένις, σαν μπισκότο. Αν δεν μας πιστεύετε κοιτάξτε και τις ζωγραφιές μας.
Άραγε ο μπαμπάς της Έλλης θα καταφέρει να δει το φεγγάρι;
- Διακοπή και πάλι… οι δικοί μας μπαμπάδες σταμάτησαν τη δουλειά τους για να
θαυμάσουν μια ζωγραφιά μας, να δουν ένα μερμήγκι να κουβαλάει την τροφή του, να δουν μια περίεργη κατασκευή με τουβλάκια, να δουν ένα ωραίο γκολ (σε επανάληψη), ένα ψάρι με περίεργο χρώμα, μια κατασκευή με άμμο…
Μας άρεσε αυτό το βιβλίο ,πήρε 22 ψήφους χαρούμενης φατσούλας.
 Σε ευχαριστούμε Χρύσα Κουράκη γιατί με τη βιβλιοβαλίτσα σου κατάφερες να μας ταξιδέψεις μέχρι το φεγγάρι!

                                                                                         Τα παιδιά του 3ου Νηπιαγωγείου Ν. Μάκρης
Νοέμβρριος 2014