Λίγα λόγια για εμάς...


Καλώς ήρθατε στο Blog της Λέσχης Ανάγνωσης και Φιλαναγνωσίας, το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο "Κυριάκος Παπαδόπουλος" του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου το 2015.
Το Blog δημιουργήθηκε το 2013, με αφορμή τη Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ανατολικής Αττικής, η οποία λειτουργεί στο πλαίσιο των δράσεων του Τμήματος Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης και στεγάζεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορωπίου. Στόχος της Λέσχης είναι μέσα από την ανάγνωση βιβλίων παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, την ανταλλαγή απόψεων και το σχεδιασμό φιλαναγνωστικών δραστηριοτήτων, να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ως δράση στον εκπαιδευτικό κύκλο και κατ' επέκταση στους μαθητές.
Οι δραστηριότητες φιλαναγνωσίας, οι δράσεις και οι ιδέες που προκύπτουν μέσα από τις συναντήσεις της Λέσχης, θα παρουσιάζονται μέσα από το Βlog, ενώ ταυτόχρονα θα προτείνονται βιβλία θεματικά, θα παρουσιάζονται οι νέες κυκλοφορίες βιβλίων και θα προβάλλονται δράσεις φιλαναγνωσίας σε σχολεία.
Υπεύθυνη συντονισμού της Λέσχης και διαχειρίστρια του Blog είναι η Χρύσα Κουράκη, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης.

Από το Σεπτέμβριο του 2016, συνεργάτιδες του blog είναι η εκπαιδευτικός Τζελίνα Βογιατζόγλου και η συγγραφέας Βασιλική Κατέρη, η οποία έχει αναλάβει τη θεματική ενότητα "Η τέρψη της ανάγνωσης", με σκοπό από τη ματιά του απλού αναγνώστη -και όχι του εκπαιδευτικού- να σχολιάζει βιβλία που προσφέρουν τη χαρά της ανάγνωσης στα παιδιά.
mail επικοινωνίας:
ckouraki@hotmail.gr






Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη; "Γράμματα στον αδερφό μου" από την Ιωάννα Μπουλντούμη



Ιωάννα Μπουλντούμη
Γράμματα στον αδερφό μου
Εικονογράφηση: Ράνια Βαρβάκη
Μεταίχμιο

«Α, ρε αδερφέ, κακώς που δεν ήρθες κι αυτό το Πάσχα… Ελπίζω του χρόνου να τα κανονίσεις αλλιώς.
Σε φιλώ,
ο Γρηγόρης σου»

Ο Γρηγόρης γράφει γράμματα στον αδερφό του, που δεν έχει έρθει ακόμη…στη ζωή! Του αφηγείται την καθημερινότητά του, εκθέτει τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τα συναισθήματά του, αυτά ενός νεαρού αγοριού. Θα έλεγε κανείς ότι αυτές οι επιστολές λειτουργούν ακριβώς όπως ένας φανταστικός φίλος ή ένα προσωπικό ημερολόγιο, στοιχεία συνυφασμένα με την ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών μας. Ο ήρωας του βιβλίου δεν είναι απλώς ένα παιδί, είναι όλα τα παιδιά. Με τη ζωντάνια και την αυθεντικότητα της πρωτοπρόσωπης αφήγησης και με γερή δόση χιούμορ, η Ιωάννα Μπουλντούμη καταφέρνει να αγγίξει πολλά από τα ζητήματα που μπορεί να απασχολούν το μυαλό αλλά και την ψυχή ενός παιδιού, όπως η απόρριψη από τους συνομηλίκους, η απώλεια, το πρώτο σκίρτημα, ένα πιθανό διαζύγιο, χωρίς να αφήσει κανένα αρνητικό συναίσθημα, ακριβώς επειδή όλα είναι δοσμένα μέσα από τα μάτια του ήρωα, που αντιμετωπίζει με θετική διάθεση τη ζωή και… τις σκανταλιές! 

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;

  • Γιατί θα γελάσουμε πολύ!
  • Γιατί έχει μια ανατροπή στο τέλος (το γεγονός ότι ο αδερφός του δεν έχει γεννηθεί ακόμη), που δεν πρέπει να αποκαλύψουμε στα παιδιά!
  • Γιατί είναι «φρέσκο», προσεγγίζει την καθημερινότητα του παιδιού στην κοινωνία του σήμερα κι αυτό αρέσει πολύ στα παιδιά.
  • Γιατί στο οπισθόφυλλο γράφει ξεκάθαρα «Οι γονείς καλό είναι να μην το διαβάσουν νομίζω», άρα και οι δάσκαλοι…οπότε σίγουρα έχουμε πολλά να μάθουμε!
  • Γιατί προσεγγίζει αρκετά «δύσκολα» ζητήματα με χιούμορ και αισιοδοξία και μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για συζητήσεις με βαθύτερο στόχο τη συναισθηματική αγωγή των παιδιών και την ανάπτυξη της κριτικής τους σκέψης.

Από τη Ράνια Βασιλειάδου

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη; Γιατί τα παραμύθια τα αγαπούν όλοι!

Μαρία Παπαγιάννη
Είχε απ' όλα και είχε πολλά
Εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Πατάκης

   Μόλις το πήρα στα χέρια μου, εντυπωσιάστηκα από το εξώφυλλο! Πάντα μου αρέσουν οι εικονογραφήσεις της Έφης Λαδά, γιατί έχουν άποψη! Μιλούν από μόνες τους και δίνουν στο κείμενο μια νέα οπτική, μια νέα πνοή! Στη συνέχεια, από το εξώφυλλο μόνο και από τον τίτλο ήμουν σίγουρη πως πρόκειται για παραμύθι. Και δεν έπεσα έξω...Ξέρω πόσο ωραία αφηγείται η Μαρία παραμύθια...θα μπορούσε να είναι μια "κανονική" παραμυθού! Επίσης ξέρω και πόσο ωραία γράφει παραμύθια (και όχι μόνο...). Έτσι, διαβάζοντας για τον βασιλιά που είχε απ' όλα και είχε πολλά, αναγνώρισα πολλές από τις συμβάσεις των λαϊκών παραμυθιών, αλλά διέκρινα και πολλά άλλα στοιχεία. Και όσες φορές το διάβαζα όλο και κάτι καινούριο έβρισκα...
    "Ήταν ένας βασιλιάς που είχε απ' όλα και είχε πολλά. Όμορφος σαν ουρανός. Δυνατός σαν βουνό...Ζύμωνε δέκα δέκα τα καρβέλια το ψωμί. Έπινε το κρασί από το βαρέλι. Έκανε πολλά πολλά παιδιά. Γελούσε, τραγουδούσε, χόρευε και τον άκουγαν και στα γειτονικά βασίλεια".
   Έτσι ξεκινά το παραμύθι για τον ευτυχισμένο βασιλιά, που όμως στην πρώτη κιόλας εικόνα καθόλου ευτυχισμένος δε φαίνεται. Είναι σκεπτικός, κουβαλά "κυριολεκτικά" μέσα σε ένα σακούλι περασμένο από το λαιμό πολλά παιδιά, ενώ στο κεφάλι του φορά ένα πλεγμένο στεφάνι που παραπέμπει σε συρμάτινη φυλακή. Από την αρχή λοιπόν δίνεται ένα δείγμα της σχέσης εικόνας και κειμένου που αναπτύσσεται και στη συνέχεια του βιβλίου, προϊδεάζοντας τον αναγνώστη για τα κρυμμένα νοήματα των λέξεων και τους κρυφούς συμβολισμούς των εικόνων.
    Στην πορεία, ο ευτυχισμένος βασιλιάς γίνεται δυστυχισμένος, γιατί αρχίζει να βλέπει εφιάλτες, που χωρίς να τους εξομολογηθεί σε κανέναν, αρχίζουν και τον στοιχειώνουν. Τα χάνει λέει όλα...τα κτήματα, τις κατσίκες, τα λεφτά, την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, τη γνώση, την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, τη φιλία, την οικογένεια και την υγεία του. Ώσπου όλα χάνονται και γίνονται σκοτάδι. Ο ανομολόγητος φόβος τον κατασπαράζει. Κι ο βασιλιάς γερνάει (όχι στο κείμενο, αλλά στις εικόνες). Κι ο βασιλιάς πεθαίνει "γιατί τον φάγαν τα πολλά...γιατί ήταν το βάρος μεγάλο και ασήκωτο". Και τότε τα παιδιά του, που ήταν πολλά, άρχισαν ξανά να ονειρεύονται ξανά τη χώρα που οι άνθρωποι κοιτιούνται στα μάτια και μοιράζονται σε ίσια κομμάτια το ψωμί...

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;
  
Πραγματικά δεν ξέρω γιατί να το πρωτοδιαβάσω στην τάξη...
  • Γιατί όλοι αγαπάμε και έχουμε ανάγκη τα παραμύθια.
  • Γιατί έχουμε τόσα πολλά να συζητήσουμε.
  • Γιατί θα το διαβάσουμε πολλές φορές και όλο και κάτι καινούριο θα ανακαλύπτουμε.
  • Γιατί μέσα από τις εικόνες θα κάνουμε ένα παράλληλο ταξίδι.   
  • Γιατί είναι ευκαιρία να διαβάσουμε την Κλέφτρα των ονείρων, τρεις ακόμη παραμυθιακές ιστορίες από την ίδια συγγραφέα. 
  • Γιατί διαβάζοντας και άλλα λαϊκά και κλασικά παραμύθια μπορούμε να διακρίνουμε τις λειτουργίες και τα δομικά μοτίβα των παραμυθιών και να φτιάξουμε και εμείς τα δικά μας. (Για να δείτε ενδεικτικά τις 31 λειτουργίες των μαγικών παραμυθιών του Vladimir Propp και να βασιστείτε σε αυτές για να γράψετε τα δικά σας δείτε εδώ
  • Γιατί μπορούμε να φέρουμε τις γιαγιάδες και τους παπούδες μας στην τάξη για να μας πουν τα δικά τους παραμύθια. 
  • Γιατί ιδανικά μπορούμε να οργανώσουμε βραδιές παραμυθιών στο σχολείο μας! 
Από τη Χρύσα Κουράκη

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Μερικά ακόμη νέα βιβλία....

 Αλκιβιάδης Κούσης
Οι φίλες μας... οι μάγισσες!
Εικονογράφηση: Βαγγέλης Παπαβασιλείου
Πατάκης
(Δείτε την αναλυτική παρουσίαση του βιβλίου εδώ)

Το πρώτο βιβλίο του εκπαιδευτικού Αλκιβιάδη Κούση ανοίγει τον κόσμου του παραμυθιού και της μαγείας στους αναγνώστες του! Στο σπίτι της γιαγιάς τους στο χωριό τρία αδέρφια κατά λάθος, λύνουν ένα ξόρκι, με αποτέλεσμα τρεις μάγισσες να ζωντανέψουν! Τρεις μάγισσες, που πρέπει να γίνουν καλές, για να μη χαθούν για πάντα...Ένας κρυμμένος θησαυρός και ένα αγαπημένο σπίτι που κινδυνεύει να πουληθεί για να τα καταφέρει μια οικογένεια, έρχονται να προστεθούν στην ευφάνταστη αυτή ιστορία, με αποτέλεσμα να μη θες να την αφήσεις απ' τα χέρια σου!


Ελένη Δικαίου
Ένας ήρωας με... πέταλα
Εικονογράφηση: Απόστολος Καραστεργίου
Πατάκης

Ο βασικός ήρωας και αφηγητής στο νέο βιβλίο της Ελένης Δικαίου είναι ένας  γάιδαρος... με πέταλα κυριολεκτικά και μεταφορικά! Ο δουλευτής γαϊδαράκος Αλέκος χάνει το αφεντικό του και οι νέοι του ιδιοκτήτες δεν τον θέλουν. Παρόμοια τύχη έχουν και οι άλλοι δύο ήρωες που ξαφνικά υποχρεώθηκαν να αντιμετωπίσουν δυσκολίες  πρωτόγνωρες, όπως η  Πελίνα η πανέμορφη φοραδίτσα του ιππικού ομίλου  και  ο  μπάρμπα-Πιερό που κανείς δεν τον θέλει πια στο τσίρκο, όπου είχε περάσει ολόκληρη την ζωή του. Μια ιστορία  με τρεις ήρωες που όπως λέει και η συγγραφέας σε συνέντευξή της στην Press Publica "περνάει το αισιόδοξο μήνυμα πως όλοι μας κρύβουμε μια δύναμη που ίσως ποτέ δεν είχαμε φανταστεί και  την ανάγκη για συντροφικότητα ,τα μοναδικά όπλα με τα οποία μπορεί κανείς να νικήσει ό,τι μοιάζει αδύνατο να νικηθεί και να κρατήσει την νίκη του για πάντα". (Δείτε όλη τη συνέντευξη στον Γιώργο Κιούση εδώ)

Μαρία Παπαγιάννη
Είχε απ' όλα και είχε πολλά
Εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Πατάκης

Ακόμη ένα  παραμύθι από τη Μαρία Παπαγιάννη για έναν βασιλιά που είχε απ' όλα και είχε πολλά. Έναν βασιλιά που παρόλο που ζούσε ευτυχιαμένος στο βασίλειό του, ξαφνικά είδε ένα όνειρο και ο φόβος φώλιασε μέσα του. Και κάπως έτσι όλα άλλαξαν και η ευτυχία αντικαταστάθηκε από τη δυστυχία, η εμπιστοσύνη από τη δυσπιστία, η φιλία από τη μοναξιά και η αξιοπρέπεια χάθηκε για πάντα. Μέχρι που ήρθε το τέλος...ένα τέλος οδυνηρό, αλλά και ελπιδοφόρο...'ετσι, όπως συμβαίνει στα παραμύθια...

Βασίλης Κουτσιαρής
Η τέταρτη γοργόνα
Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου
Κόκκινη κλωστή δεμένη 

Μια ιστορία για μια γοργόνα βγαλμένη λες από το παραμύθι του Άντερσεν. Μια ιστορία που σμίγει την πραγματικότητα με τη φαντασία σε ένα νησί που θυμίζει τον τόπο διαμονής και τις "εικόνες" της ζωής του συγγραφέα. Μια ιστορία που αφηγείται λεκτικά και εικονιστικά. Μέσα από παραμύθια αιώνων που διηγούνται οι γιαγιάδες και οι παππούδες στα εγγόνια και διαβάζουν οι γονείς στα παιδιά, οι γοργόνες ζουν, μεταλλάσσονται και προσαρμόζονται στην πραγματικότητα κάθε εποχής. Το ίδιο και η γοργόνα του Βασίλη Κουτσιαρή και της Κατερίνας Βερούτσου, που παίρνει σάρκα και οστά από μια συγγραφική πένα, από χρωματιστά μολύβια και πινέλα και από τη φαντασία κάθε αναγνώστη.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;...Γιατί είναι συναρπαστικό να έχεις μια κλέφτρα γιαγιά!



Ντέιβιντ Ουάλιαμς
Η γιαγιά μου η κλέφτρα
Εικονογράφηση: Τόνι Ρος
Εκδόσεις Ψυχογιός

   Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο, βιάστηκα να μιλήσω. Με έπιασαν τα συντηρητικά μου: «Μα, είναι δυνατόν;; Έπρεπε κλέφτρα να την κάνει;;; Δεν μπορούσε μάγισσα; Νεράιδα; Έστω κατάσκοπο. Είναι πρότυπο αυτό να περάσει στα παιδιά;;;»
   Όχι, λοιπόν! Δεν μπορούσε να την κάνει τίποτε μα τίποτε άλλο. Γιατί μόνο έτσι μια γιαγιά θα μπορούσε να μετουσιωθεί από βαρετή και ανυπόφορη σε γοητευτική, συναρπαστική παρέα.
   Ο μικρός Μπεν λοιπόν σιχαίνεται τα βράδια της Παρασκευής που είναι αναγκασμένος να τα περνάει με τη βαρετή γιαγιά του, μέχρι που ανακαλύπτει την «πραγματική» της ταυτότητα. Αυτή της διαβόητης κλέφτρας!
   Και ξαφνικά… τα θέλω της γιαγιάς και του εγγονού ταυτίζονται. Ο Μπεν βρίσκει στη γιαγιά του την απόλυτη αποδοχή που του λείπει, καθώς οι γονείς του προβάλλουν στη ζωή του τις δικές τους επιθυμίες. Η γιαγιά βρίσκει – τώρα που η ζωή της φτάνει στο τέλος της, και το ξέρει – κάτι για να κρατηθεί!
   Η αφήγηση είναι απλή, χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις και μελοδραματισμούς. Το ξεκαρδιστικό, καυστικό κάποιες φορές χιούμορ συμβάλλει κι αυτό στην απολαυστική αφήγηση.
·          Τα θέματα που θίγονται πολλά:

  • Η τρίτη ηλικία και η μοναξιά της…
  • Οι σχέσεις γιαγιάς-εγγονού…
  • Οι σύγκρουση των επιθυμιών μέσα στην οικογένεια…
  • Η λαχτάρα για ζωή…
  • Η απώλεια…

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;

Ναι, λοιπόν! Θα το διαβάσω στην τάξη.

  • Γιατί έχω να συζητήσω πολλά με τους μαθητές μου.
  • Γιατί θα γελάσουμε.
  • Γιατί θα κάνουμε πολλές δραστηριότητες.
  • Και γιατί… αγάπησα κι εγώ πολύ τη δική μου γιαγιά!


Από την Τζελίνα Βογιατζόγλου

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

Νέες κυκλοφορίες βιβλίων που ξεχωρίσαμε...

Σουζάνα Ματτιαντζέλι
Όλα για τη δασκάλα μου
Εικονογράφηση: Κιάρα Καρρέρ
Μετάφραση: Βασιλική Νίκα
Πατάκης 
(Διαβάστε ένα απόσπασμα εδώ)

"Υπάρχουν δασκάλες μακριές ή δασκάλες κοντές. Δασκάλες φαρδιές ή στενές. Μια μικρούλα δασκάλα δεν είναι μισή δασκάλα, όπως και μια πολύ μεγάλη δεν αξίζει για δύο."
"...Οι δασκάλες κάνουν ό,τι κάνουν και οι υπόλοιποι μεγάλοι. Η διαφορά είναι ότι εκείνες αργά ή γρήγορα γυρίζουν πάντα στην τάξη. Οι δασκάλες καποια στιγμή γίνονται δασκάλες κάποιου άλλου. Τις ξαναβλέπεις μετά από καιρό, στον δρόμο, στο σινεμά, στην αγορά, και μοιάζουν όπως οι άλλοι μεγάλοι".
Αυτά και άλλα πολλά γράφονται για τις δασκάλες (και τους δασκάλους) σε αυτό το υπέροχο και τρυφερό βιβλίο γραμμένο από την οπτική γωνία ενός παιδιού.
Είναι σίγουρο πως θα το αγαπήσετε!

Πάνος Χριστοδούλου
Πώς έμπλεξα με τη Δικαιοσύνη και άλλες άγνωστες λέξεις
Εικονογράφηση: Λ. Καλογερή
Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη
(Δείτε ένα απόσπασμα εδώ)
  
Μέσα από ένα ταξίδι στο 2075 και με πολύ χιούμορ, ο αναγνώστης γνωρίζει από κοντά το επάγγελμα του Δικαστή (που πια έχει καταργηθεί), το επάγγελμα του δικηγόρου (που ποτέ δε θα πάψει να υπάρχει), τα είδη των δικαστηρίων και πολλά άλλα, που κάτω από διαφορετικές συνθήκες ίσως θα ήταν βαρετά, αλλά τώρα γίνονται συναρπαστικά! Ο Άρης, προσπαθώντας να βοηθήσει τον παππού του που ήταν δικαστής αλλά τώρα πλέον πάσχει από Αλτσχάιμερ, "μπλέκει" σε περίεργες αλλά αστείες υποθέσεις και καταστάσεις που βρίσκουν τον δρόμο τους στη δικαιοσύνη και ταυτόχρονα του "συστήνουν" τον κόσμο της. Ένα μυθιστόρημα που ανήκει στη κατηγορία των βιβλίων γνώσεων με μυθοπλαστικό περιεχόμενο, χωρίς να κουράζει, αλλά αντίθετα να ενθουσιάζει τα παιδιά.
Το βιβλίο περιέχει και την ηλεκτρονική δ/νση ενός ειδικά σχεδιασμένου παιχνιδιού, για να παίξουν οι αναγνώστες με τη δικαιοσύνη διαδικτυακά!

Ελένη Σβορώνου
Μην τρως ό,τι σου σερβίρουν! Ένα μενού με Νόμους και με Νου
Εικονογράφηση: Σ. Μαμαλίγκα
Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη
(Δες τη συνέντευξη της Ελένης Σβορώνου στην Presspublica εδώ)

Ακόμη ένα βιβλίο από την Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη με θέμα τη διατροφή, την παραγωγή τροφής και τους νόμους που διέπουν όλη τη διαδικασία μέχρι η τροφή να φτάσει στο πιάτο μας. Ένα πρωτότυπο θέμα δοσμένο με πολλή φαντασία, που αναδεικνύει πόσο δύσκολο είναι να είσαι ενημερωμένος καταναλωτής, να τρως σωστά, υγιεινά, συμβάλλοντας στην οικονομία της χώρας σου και προστατεύοντας τον πλανήτη. Ο κύριος Φρικασές αναλαμβάνει να βοηθήσει τα παιδιά να αποκτήσουν γνώση και να παίξουν μέσα από ευχάριστες και εκπαιδευτικές δραστηριότητες στο τέλος του βιβλίου.

Μαριέττα Κόντου
Τα μαγικά χέρια του τσαγκαράκου
Εικονογράφηση: Γιώργος Δημητρίου
Σειρά: Μικρές καληνύχτες
Μεταίχμιο
(Διαβάστε ένα απόσπασμα εδώ και δείτε την παρουσίαση του βιβλίου από την Ελένη Μπετεινάκη εδώ)

Μια μικρή εικονογραφημένη ιστορία γεμάτη αγάπη, σοφία και αξίες. Μια ιστορία για έναν τσαγκαράκο σε μια μικρή πολιτεία με πολλά ξηλωμένα παπούτσια και πολλή αγάπη για τους συμπολίτες και τη δουλειά του. Μια ιστορία για να μας υπογραμμίσει πως τίποτα δεν είναι για πέταμα και χωρίς αξία, ιδιαίτερα όταν είναι κάτι αγαπημένο που μας θυμίζει την ιστορία μας και κάτι χρήσιμο για να μας θυμίζει την αξία μας.

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;...μα, για να "Ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά!"

Φραντζέσκα Αλεξοπούλου - Πετράκη
Ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά
Εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη
Παπαδόπουλος
(Δείτε παρουσίαση του βιβλίου από την Έλενα Αρτζανίδου εδώ)

Ο Αντρέας, ένα καλό και χαρούμενο παιδί...
"Όλοι λένε πως είμαι ένα χαρούμενο και καλό παιδί.
Τι είναι «καλό παιδί» ξέρετε. «Χαρούμενο» παιδί,
για τους μεγάλους, σημαίνει ότι δεν γκρινιάζω και
δεν τους κάνω τη ζωή δύσκολη. Για μένα, ότι έχω
βρει τον τρόπο να περνάω καλά ακόμα και στα δύσκολα.
Θα σας πω το κόλπο για να το κάνετε κι σεις
– έτσι κι αλλιώς είναι πολύ απλό:
ΖΗΤΩ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ!!!!"
....ένα παιδί που ξέρει κάθε βαρετή και δύσκολη στιγμή της ημέρας να την μετατρέπει σε διασκέδαση και χαρά. Έτσι, το κολλημένο στην κίνηση αυτοκίνητο μεταμορφώνεται σε διαστημόπλοιο, το καρότσι του σούπερ μάρκετ σε ινδιάνικο κανό, το γραφείο του μπαμπά σε πύργο ελέγχου αεροδρομίου, το μπαλκόνι με τις τέντες σε πειρατικό καράβι και τα ανάγλυφα πλακάκια του πεζοδρομίου σε μονοπάτι στη ζούγκλα! Σε αυτό το μονοπάτι συναντά ο Αντρέας για πρώτη φορά την πριγκίπισσά του. Μια πριγκίπισσα απόμακρη, που ούτε γυρνά να τον κοιτάξει και μόνο χαμογελά, όταν ακούει το σφύριγμά του. Κι ενώ ως απογοητευμένος ιππότης είναι έτοιμος να φύγει για εκστρατεία, η μικρή πριγκίπισσα στο άκουσμα από το κουδουνιστό μπαλάκι του που πέφτει στα πόδια της, σκύβει, το πιάνει και του το δίνει, χωρίς όμως να του χαρίσει το βλέμμα της.... Και τότε ο Αντρέας καταλαβαίνει...Της δίνει το χέρι για να προχωρήσουν μαζί και της λέει πως θα προσέχει εκείνος και για τους ΔΥΟ!
   Ακόμη ένα βιβλίο της Φραντζέσκας Αλεξοπούλου - Πετράκη με τη μοναδική ευαισθησία και φαντασία της! Αυτή τη φορά η συγγραφέας θίγει το θέμα της τυφλότητας κρατώντας το, όπως συνηθίζει, ως έκπληξη για το τέλος. Έτσι ο αναγνώστης "νομίζει" πως διαβάζει ένα βιβλίο με θέμα τη φαντασία και την ευρηματικότητα του μικρού Αντρέα και μόνο στο τέλος καταλαβαίνει πίσω από τις λέξεις και μέσα από τις εικόνες, τρυφερά και αβίαστα, πως η ακατάδεχτη πριγκίπισσα δεν του ρίχνει ματιά, απλώς γιατί δε βλέπει...
   Μέσα από πολύ προσεκτικούς συγγραφικούς χειρισμούς, την ανατροπή του κειμένου, την αισιόδοξη ματιά της συγγραφέως και της εικονογράφου, ο αναγνώστης ταξιδεύει και ονειρεύεται με τα μάτια ανοιχτά, παίζει με τις εικόνες και προσθέτει τις δικές του εμπειρίες σε αυτές.

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;
  • Γιατί τα παιδιά θα το αγαπήσουν!
  • Γιατί δεν περιέχει ίχνος διδακτισμού ή θλίψης.
  • Γιατί είναι μια καλή ευκαιρία να διαβάσετε ή να ξαναδιαβάσετε το "Φίλοι; Φως φανάρι!" της ίδιας και να κάνετε μια νέα συγκριτική συζήτηση των δύο βιβλίων (Δείτε την παρουσίαση του "Φίλοι; Φως φανάρι!" από τη Φωτεινή Βαρδάκα στο Elniplex εδώ).
  • Για να διαβάσουμε κι άλλα βιβλία με "ξεχωριστούς" ήρωες (ρίξτε μια ματιά σε σχετικά βιβλία εδώ).
  • Γιατί το κάθε παιδί μπορεί να δημιουργήσει το δικό του φανταστικό σκηνικό στις δύσκολες ή βαρετές καταστάσεις της καθημερινότητάς του.
  • Γιατί είναι μια μοναδική ευκαιρία να καλέσετε και να γνωρίσετε από κοντά την πολύ γλυκιά συγγραφέα Φραντζέσκα Αλεξοπούλου - Πετράκη.
Από τη Χρύσα Κουράκη 



Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη; Γιατί είναι φανταστικό το "Το αστρικό χωριό" της Κατερίνας Κρις!

Κατερίνα Κρις
Το Αστρικό χωριό
Πατάκης

   Ένα φανταστικό βιβλίο για ένα φανταστικό χωριό! Ένα βιβλίο, που όπως φαίνεται η συγγραφέας και εικονογράφος του, Κατερίνα Κρις, δημιούργησε με πολύ μεράκι, αισιοδοξία και φαντασία. Ένα βιβλίο, που όπως λέει και η ίδια στην αρχή του βιβλίου, "μιλάει για ένα μέρος που μοιάζει παραμυθένιο, αλλά δεν είναι. Είναι αληθινό. Είναι ένα χωριό πάνω απ' τα σύννεφα. Κι όσοι το ξέρουν νιώθουν καλά". Ένα χωριό που άμα το καλοσκεφτείς βρίσκεται πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ κοντά σου. Πού; Στη φαντασία σου!
   Η Κατερίνα Κρις  με το Αστρικό χωριό ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της φαντασίας των αναγνωστών της, τόσο κειμενικά, όσο και εικονιστικά. Όλα όσα μπορεί να είχαμε κάποια στιγμή σκεφτεί όλοι μας, όπως το να μένεις στα σύννεφα, να μην κάνεις τίποτα, να κάνεις πικνίκ στα καταπράσινα χορτάρια, να ξαπλάρεις πάνω σε ένα σκαρφαλόδεντρο, να κάνεις το χόμπι σου, να πετάς, να σβήσεις ένα λάθος σου και να ξεκινάς από την αρχή, να αγαπάς και να αγαπιέσαι και πολλά, πολλά άλλα, γίνονται πραγματικότητα στο Αστρικό Χωριό! Η συγγραφέας από την πρώτη κιόλας στιγμή απευθύνεται στον αναγνώστη γράφοντας στο δεύτερο πρόσωπο, σαν να τον έχει δίπλα της. Τον καλεί να συμπληρώσει το συμβόλαιο ιδιοκτησίας του αστρικού του σπιτιού και να υπογράψει, του κάνει ερωτήσεις και προλαβαίνει τη σκέψη του πριν ο ίδιος απαντήσει, τον παροτρύνει στον επίλογο να σκέφτεται το αστρικό χωριό σε κάθε δύσκολη στιγμή του, όπως όταν είναι άρρωστος (γιατί έχει φάει κάτι μπαγιάτικο) ή όταν νιώθει μόνος (γιατί κανείς δεν αντέχει τις μύξες του) ή όταν του λείπει κάποιος (παρόλο που μύριζαν τα πόδια του)... . 
   Η συγγραφική αυτή επιλογή έχει ως αποτέλεσμα ο πρωταγωνιστής του βιβλίου να μην είναι άλλος παρά ο ίδιος ο αναγνώστης, ο οποίος βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα και έξω από το βιβλίο! Ο αναγνώστης - ήρωας λοιπόν, μικρός και μεγάλος, "βουτά" στις σελίδες, νιώθει οικειότητα με τη συγγραφέα και παίζει μαζί της χωρίς όρια. Το παιχνίδι αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο μέσα από την εικονογράφηση, η οποία τον προκαλεί να παίξει με το βιβλίο είτε απλώς κοιτάζοντας τις πλούσιες εικόνες του και ανακαλύπτοντας κάθε φορά κάτι καινούριο, είτε διαβάζοντάς το πλαγιαστά, κυματιστά, σπειροειδώς ή και ανάποδα.
   Πρόκειται λοιπόν για ένα βιβλίο, που δεν είναι ένα απλό βιβλίο! Είναι το ΔΙΚΟ ΣΟΥ βιβλίο! Είναι ένα "πολυεργαλείο" για όσους αγαπούν το διάβασμα, αλλά και για όσους δεν το αγαπούν. Για όσους αγαπούν το παιχνίδι και τα χρώματα, για τους "προσγειωμένους", αλλά και για όσους "πετούν στα σύννεφα"!

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;
  • Για όλα αυτά που προαναφέραμε! 
  • Γιατί είναι ένα βιβλίο, που πραγματικά μιλά στην καρδιά του αναγνώστη γεμίζοντάς τον αισιοδοξία και χαρά!
  • Γιατί είναι ένα βιβλίο που θα το ευχαριστηθούν ακόμη και τα παιδιά που δεν αγαπούν το διάβασμα και που σίγουρα θα τους δημιουργήσει την επιθυμία να διαβάσουν κι άλλα ευφάνταστα και λιγότερο συνηθισμένα βιβλία.
  •  Γιατί μέσα στην τάξη μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό φανταστικά πράγματα, όπως να φτιάξουμε το δικό μας φανταστικό χωριό, να αφιερώσουμε μια μέρα για να την περάσουμε σαν να ήμασταν στο Αστρικό χωριό, να μαγειρέψουμε αγαπημένα, φανταστικά φαγητά, να μιλήσουμε για το πότε ο καθένας μας έχει ανάγκη να καταφύγει σε ένα τέτοιο μέρος....
  • Για να θυμόμαστε πως..... "πάντα υπάρχει κάπου ένα μέρος για σένα, ώστε στα "αχ!" να κάνεις "χα!"...". Υπάρχει καλύτερος λόγος;;;
Από τη Χρύσα Κουράκη