Είχε απ' όλα και είχε πολλά
Εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Πατάκης
Μόλις το πήρα στα χέρια μου, εντυπωσιάστηκα από το εξώφυλλο! Πάντα μου αρέσουν οι εικονογραφήσεις της Έφης Λαδά, γιατί έχουν άποψη! Μιλούν από μόνες τους και δίνουν στο κείμενο μια νέα οπτική, μια νέα πνοή! Στη συνέχεια, από το εξώφυλλο μόνο και από τον τίτλο ήμουν σίγουρη πως πρόκειται για παραμύθι. Και δεν έπεσα έξω...Ξέρω πόσο ωραία αφηγείται η Μαρία παραμύθια...θα μπορούσε να είναι μια "κανονική" παραμυθού! Επίσης ξέρω και πόσο ωραία γράφει παραμύθια (και όχι μόνο...). Έτσι, διαβάζοντας για τον βασιλιά που είχε απ' όλα και είχε πολλά, αναγνώρισα πολλές από τις συμβάσεις των λαϊκών παραμυθιών, αλλά διέκρινα και πολλά άλλα στοιχεία. Και όσες φορές το διάβαζα όλο και κάτι καινούριο έβρισκα...
"Ήταν ένας βασιλιάς που είχε απ' όλα και είχε πολλά. Όμορφος σαν ουρανός. Δυνατός σαν βουνό...Ζύμωνε δέκα δέκα τα καρβέλια το ψωμί. Έπινε το κρασί από το βαρέλι. Έκανε πολλά πολλά παιδιά. Γελούσε, τραγουδούσε, χόρευε και τον άκουγαν και στα γειτονικά βασίλεια".
Έτσι ξεκινά το παραμύθι για τον ευτυχισμένο βασιλιά, που όμως στην πρώτη κιόλας εικόνα καθόλου ευτυχισμένος δε φαίνεται. Είναι σκεπτικός, κουβαλά "κυριολεκτικά" μέσα σε ένα σακούλι περασμένο από το λαιμό πολλά παιδιά, ενώ στο κεφάλι του φορά ένα πλεγμένο στεφάνι που παραπέμπει σε συρμάτινη φυλακή. Από την αρχή λοιπόν δίνεται ένα δείγμα της σχέσης εικόνας και κειμένου που αναπτύσσεται και στη συνέχεια του βιβλίου, προϊδεάζοντας τον αναγνώστη για τα κρυμμένα νοήματα των λέξεων και τους κρυφούς συμβολισμούς των εικόνων.
Στην πορεία, ο ευτυχισμένος βασιλιάς γίνεται δυστυχισμένος, γιατί αρχίζει να βλέπει εφιάλτες, που χωρίς να τους εξομολογηθεί σε κανέναν, αρχίζουν και τον στοιχειώνουν. Τα χάνει λέει όλα...τα κτήματα, τις κατσίκες, τα λεφτά, την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, τη γνώση, την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, τη φιλία, την οικογένεια και την υγεία του. Ώσπου όλα χάνονται και γίνονται σκοτάδι. Ο ανομολόγητος φόβος τον κατασπαράζει. Κι ο βασιλιάς γερνάει (όχι στο κείμενο, αλλά στις εικόνες). Κι ο βασιλιάς πεθαίνει "γιατί τον φάγαν τα πολλά...γιατί ήταν το βάρος μεγάλο και ασήκωτο". Και τότε τα παιδιά του, που ήταν πολλά, άρχισαν ξανά να ονειρεύονται ξανά τη χώρα που οι άνθρωποι κοιτιούνται στα μάτια και μοιράζονται σε ίσια κομμάτια το ψωμί...
Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;
Πραγματικά δεν ξέρω γιατί να το πρωτοδιαβάσω στην τάξη...
- Γιατί όλοι αγαπάμε και έχουμε ανάγκη τα παραμύθια.
- Γιατί έχουμε τόσα πολλά να συζητήσουμε.
- Γιατί θα το διαβάσουμε πολλές φορές και όλο και κάτι καινούριο θα ανακαλύπτουμε.
- Γιατί μέσα από τις εικόνες θα κάνουμε ένα παράλληλο ταξίδι.
- Γιατί είναι ευκαιρία να διαβάσουμε την Κλέφτρα των ονείρων, τρεις ακόμη παραμυθιακές ιστορίες από την ίδια συγγραφέα.
- Γιατί διαβάζοντας και άλλα λαϊκά και κλασικά παραμύθια μπορούμε να διακρίνουμε τις λειτουργίες και τα δομικά μοτίβα των παραμυθιών και να φτιάξουμε και εμείς τα δικά μας. (Για να δείτε ενδεικτικά τις 31 λειτουργίες των μαγικών παραμυθιών του Vladimir Propp και να βασιστείτε σε αυτές για να γράψετε τα δικά σας δείτε εδώ)
- Γιατί μπορούμε να φέρουμε τις γιαγιάδες και τους παπούδες μας στην τάξη για να μας πουν τα δικά τους παραμύθια.
- Γιατί ιδανικά μπορούμε να οργανώσουμε βραδιές παραμυθιών στο σχολείο μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου