Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας - Η Ζωή που περισσεύει, Ιωάννα Μπαμπέτα

Η Ζωή που περισσεύει...
Ιωάννα Μπαμπέτα
Εικονογράφηση: Σοφία Τουλιάτου
Πατάκης

 

Υπόθεση:

«Δε θέλω να πάω σχολείο» σκέφτεται η Ζωή κάθε πρωί. Στην τάξη όλοι κάθονται δυο δυο. Εκτός από τη Ζωή. Στο διάλειμμα γίνεται το κορόιδο. Στα αγγλικά κάνει ομάδα πάντα με την κυρία. Και στην παράσταση του καλοκαιριού δεν μπορεί να χορέψει ταγκό όπως οι άλλοι. Αφού περισσεύει. Μια μέρα όμως όλα αλλάζουν. Η Ευτυχία εμφανίζεται μπροστά της. 

 Δραστηριότητες πριν την ανάγνωση:

• Παρατηρούμε τον τίτλο, το εξώφυλλο και τις εικόνες του βιβλίου. Προσπαθούμε να αφηγηθούμε την ιστορία, όπως τη φανταζόμαστε.

Δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης και μετά την ανάγνωση:

• Ξεκινάμε την ανάγνωση του βιβλίου. Σταματάμε στο σημείο που η Ζωή συναντά την Ευτυχία. Δίνουμε στα παιδιά την εικόνα με συννεφάκια να συμπληρώσουν το διάλογο μεταξύ των κοριτσιών. Τι μπορεί να λένε σε αυτή την πρώτη γνωριμία τους; Μπορούμε στη συνέχεια να δραματοποιήσουμε τη σκηνή.
• Σκεφτόμαστε πότε εμείς κουκουλωνόμστε με το πάπλωμα. Τι είναι αυτό που μας κάνει να μη θέλουμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι; Γράφουμε τις σκέψεις μας σε ένα κομμάτι ύφασμα, το δικό μας δηλαδή, πάπλωμα!
• Υπάρχουν πράγματα στη ζωή μας που μας θέλουμε να τα κάνουμε μόνοι μας; Υπάρχουν πράγματα που θέλουμε να τα κάνουμε με φίλους; Τα καταγράφουμε και βρίσκουμε τους συμμαθητές μας που έχουν γράψει σχεδόν τα ίδια με εμάς. Φτιάχνουμε ομαδούλες και συζητάμε.
• Πότε ήταν η τελευταία φορά που  νιώσαμε μοναξιά; Τη ζωγραφίζουμε και αφήνουμε τους συμμαθητές μας να μαντέψουν τι έχουμε ζωγραφίσει.
• Συζητάμε: Άλλαξαν πολύ αυτά που έκανε κάθε μέρα η Ζωή στην τάξη από τότε που γνώρισε την Ευτυχία;Τι ήταν αυτό που άλλαξε και ένιωθε διαφορετικά; Έχουμε νιώσει ποτέ το ίδιο; Αν ναι, τι θα μας έκανε να νιώσουμε καλύτερα; Το γράφουμε σε χαρτόνια που τους έχουμε δώσει τη  μορφή που θέλουμε (π.χ. το πρόσωπό μας, συννεφάκι κλπ.) και το κολλάμε στους τοίχους της τάξης.
• Το ημερολόγιο της Ζωής: Τι μπορεί να έγραψε η Ζωή στο ημερολόγιό της τη μέρα που γνώρισε την Ευτυχία; Καταγράφουμε ένα φανταστικό ημερολόγιο.
• Παρατηρούμε τις εικόνες. Υπάρχει κάτι που το συναντάμε σε κάθε εικόνα; Τι είναι αυτό; Τι θα έλεγε αν μιλούσε; Φτιάχνω ένα κόμικ με το μικρό πλασματάκι να μιλάει.
• Παίζουμε το παιχνίδι του ξωτικού: Γράφουμε σε κλήρους τα ονόματα των παιδιών (αν είναι μονός αριθμός συμμετέχει και ο δάσκαλος ή η δασκάλα ή ένα παιδί από άλλη τάξη). Κάθε παιδί διαλέγει έναν κλήρο με ένα όνομα.Το όνομα που θα του τύχει είναι ο προστετευόμενός του και εκείνος είναι το ξωτικό του. Κάθε ξωτικό έχει υποχρέωση για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, να "προστατεύει" το παιδί που του έχει τύχει, να του κάνει εκπλήξεις, να το βοηθά, χωρίς όμως να γίνει αντιληπτό από τον προστατευόμενό του. Ακόμη κι αν κάποιος έχει καταλάβει ποιος είναι το ξωτικό του, δε θα πρέπει να το φανερώσει. Η αποκάλυψη θα γίνει στο τέλος του χρόνου που έχει οριστεί.

(Σχεδιασμός δραστηριοτήτων: Ράνια Βασιλειάδου, Χρύσα Κουράκη)