Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;: Το αγόρι που κολύμπησε με τα πιράγχας

Ντέιβιντ Άλμοντ
Το αγόρι που κολύμπησε με τα πιράγχας
Μετάφραση: Κώστια Κοντολέων
Ψυχογιός

Λίγα λόγια για την υπόθεση...

    Όταν εξαφανίζονται όλες οι δουλειές στις αποβάθρες, ο Έρνι, ο θείος του Σταν, αναπτύσσει μια ασυνήθιστη έλξη για τα κονσερβαρισμένα ψάρια. Μέσα σε μια νύχτα, η ζωή στο νούμερο 69 της Προκυμαίας της Ψαραγοράς παραδίνεται στην τρέλα. Μια τρέλα όμως που έχει και τις σκοτεινές της πλευρές, κι έτσι, όταν η μονομανία του θείου Έρνι παίρνει απροσδόκητα απάνθρωπη μορφή, ο Σταν αναγκάζεται να φύγει.
    Ενόσω εκείνος ταξιδεύει μακριά από τη μόνη ζωή που ήξερε, εμείς ας ανεβούμε προς το φεγγάρι και τ’ άστρα, κι ας κοιτάξουμε από κει ψηλά τη Γη· ας παρακολουθήσουμε τον Σταν να συναντάει τον πασίγνωστο Πάντσο Πιρέλι, έναν άνθρωπο-μύθο, έναν μεγαλοφυή γνώστη της φύσης των ψαριών, έναν παράτολμο άντρα που κολυμπάει με τα πιράνχας. Και ίσως είναι πια ώρα να δούμε αν κι ο Σταν είναι εξίσου τολμηρός ώστε να βουτήξει στα ταραγμένα νερά και να έρθει αντιμέτωπος με το πεπρωμένο του. 
 (Για να δείτε παρουσιάσεις - κριτικές του βιβλίου εδώ)

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;

    Το συγκεκριμένο βιβλίο στην αρχή με ξένισε, με πάγωσε για την ακρίβεια, τόσο που το σταμάτησα για λίγο. Πρόσεξα όμως πως ό, τι διάβασα παρέμενε πολύ ζωντανό στο μυαλό μου για ενάμισι μήνα περίπου, οπότε και το ξανάπιασα στα χέρια μου. Από κει και πέρα κύλησε μέσα σε μιάμιση μέρα.

    Μέχρι τη συνάντηση με τον Πάντσο Πιρέλλι το κείμενο είναι πολύ επίπεδο, με μια αμηχανία κι ένα παγωμένο συναίσθημα, όπως ίσως και αυτό του ήρωα, να πλανιέται παντού. Άχρωμο, γκρίζο με μια αίσθηση κρύα σαν αυτή του μετάλλου. 

    Ο ήρωας, ένα δεκατριάχρονο αγόρι, έχοντας μέσα του την απουσία των γονιών του, φεύγει από τους θείους του, χωρίς προορισμό, γνωρίζοντας καλά μόνο τι αφήνει πίσω του και την επιθυμία του να φύγει. 

    Οι μεγαλύτεροι αναγνωρίζουν σ’ αυτόν ικανότητες και ο ίδιος αρχίζει σιγά σιγά να βρίσκει τον δρόμο του, ν’ ανακαλύπτει, μέσα από τα μάτια των άλλων και τις σχέσεις μαζί τους, τι θέλει να κάνει. Η σχέση του με τον Ντοστογιέφσκι αμυδρά στην αρχή, κι ύστερα η σχέση με τη Νιτάσα, η οποία βοηθά καθοριστικά και τους δυο να βρουν τι θέλουν. Ανακαλύπτουν μαζί πως πρέπει να τακτοποιήσουν πρώτα το παρελθόν τους, για να προχωρήσουν στο μέλλον. Κι ακόμη πως: « Οι άλλοι φοβούνται για εμάς και μας μαθαίνουν να το κάνουμε κι εμείς. Η φωνή μέσα μας μάς κάνει να το ξεπερνάμε, αρκεί να την ακούμε. Έτσι ακολουθούμε αυτή, αρκεί να είναι πιο δυνατή από τον φόβο μας». 

Αν μη τι άλλο, είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο!

Από την Ελένη Αλεξίου