Γιατί να το διαβάσω στην τάξη; Γιατί ο Αληθινός Τρικεράτωψ είναι ο νέος ήρωας του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, που θα αγαπήσουμε!

Βαγγέλης Ηλιόπουλος
Ο Αληθινός Τρικεράτωψ φοβάται;
Εικονογράφηση: Κωνσταντίνα Καπανίδου
Πατάκης
(Δείτε τη συνέντευξη του συγγραφέα εδώ)

   Ο Πάρης έρχεται από το εξωτερικό για να μείνει στην Ελλάδα με την οικογένειά του. Φίλους δεν έχει, τη γλώσσα δεν τη μιλάει καλά και δεν φτάνουν όλα αυτά, δεν μπορεί να πει και το ρο! Αποτελεί έτσι ένα εύκολο θύμα για τους νταήδες της τάξης που τον φωνάζουν "Πάη - Πάει", τον κοροϊδεύουν και δεν αφήνουν κανέναν να τον πλησιάσει. Ακόμη και κάποια κορίτσια από την τάξη που θέλουν να κάνουν παρέα μαζί του δεν μπορούν, γιατί φοβούνται μήπως αρχίσουν να τις κοροϊδεύουν κι αυτές. Η μοναξιά "πνίγει" τον Πάρη, μέχρι που ένας φίλος έρχεται για να τον σώσει. Ένας φίλος, καθόλου συνηθισμένος, αφού είναι ένας δεινόσαυρος, ένας τρικεράτωπας, που συναντά ο ήρωας σε μια βόλτα του στην παραλία λίγο πριν τον χορό των προϊστορικών τεράτων του σχολείου. Ο Πάρης τον παίρνει μαζί του, τον φροντίζει και από τότε γίνονται αχώριστοι. Η μοναδική αυτή φιλία δίνει και τη δύναμη στον Πάρη, ενώ βρίσκεται στον χορό του σχολείου του μαζί με τον Αληθινό, να ορθώσει το ανάστημά του και επιτέλους να μιλήσει προβάλλοντας τον "αληθινό" εαυτό του. Γιατί την αλήθεια του ο καθένας την κρύβει μέσα του και χρειάζεται μόνο μια χαραμάδα να ανοίξει για να βγει προς τα έξω.

   Η φιλία, η μοναξιά, ο φόβος, η δύναμη, η αποδοχή, η διαφορετικότητα, η εμπιστοσύνη και η αλληλεγγύη είναι οι "αλήθειες" αυτού του βιβλίου. Ένα βιβλίο που μιλά μέσα από τους ήρωές του με συμβολισμούς και αφήνει τους αναγνώστες να βάλουν το δικό τους "κομμάτι" στην αλήθεια του. 
   Τα συναισθήματα και η οπτική του ήρωα γίνονται ξεκάθαρα στην πορεία της ιστορίας τόσο με την αλλαγή του αφηγηματικού προσώπου, όταν ο Πάρης διακόπτει την αφήγηση και απευθύνεται στον Αληθινό, όσο και μέσα από την εικονογράφηση. Από τη δεύτερη κιόλας εικόνα του βιβλίου, δηλώνεται ξεκάθαρα η θέση και τα συναισθήματα του ήρωα, αφού ο μικροσκοπικός Πάρης περιστοιχίζεται από ασπρόμαυρα δάχτυλα που τον δείχνουν επιθετικά, ενώ εκείνος βρίσκεται στο κέντρο ενός κόκκινου "λεκέ" σαν αλυσοδεμένος στο πρόβλημά του. Ενός προβλήματος που έχει φτάσει πια στο "κόκκινο" και τον έχει περιχαρακώσει.

Την ίδια απεικόνιση του εσωτερικού κόσμου του Πάρη έχουμε και σε άλλες εικόνες, με αποκορύφωμα ίσως αυτή που ο Πάρης τελικά μιλάει, υπερασπίζει τον εαυτό του και ξαφνιάζει τους δυο νταήδες.

Το αποτέλεσμα αυτής της αρμονίας εικόνας - κειμένου είναι η ακόμη πιο έντονη ανάδειξη των θεμάτων του βιβλίου, που τελικά προσεγγίζονται σε ποικίλα επίπεδα τόσο από τον συγγραφέα όσο και από την εικονογράφο, κάνοντας το βιβλίο μοναδικό ανάμεσα στα πολλά που έχουν γραφτεί για τον εκφοβισμό.

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;

• Γιατί τελικά ο φόβος είναι φυσιολογικό συναίσθημα και κοινό για όλους: θύτες, θύματα και θεατές.
• Γιατί όλοι λίγο πολύ έχουμε αποτελέσει μέρος μιας παρόμοιας ιστορίας στη ζωή μας.
• Γιατί είναι ένα βιβλίο που αφήνει τον αναγνώστη να αποφασίσει τι είναι αληθινό και τι όχι, πού σταματά η αλήθεια και πού αρχίζει ο μύθος.
• Γιατί τα παιδιά μέσα από τα βιβλία και την ταύτισή τους με ήρωες και καταστάσεις μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα και ταυτόχρονα να λυτρωθούν.
• Γιατί μπορούμε στην τάξη να φτιάξουμε την κούκλα του Αληθινού και να μιλήσουμε μέσα από αυτήν.
• Γιατί είναι ευκαιρία με φιλαναγνωστικές δραστηριότητες (π.χ. το περίγραμμα του χαρακτήρα, η καρέκλα των αποκαλύψεων, το ημερολόγιο των ηρώων κ.α.) να δούμε το πρόβλημα του εκφοβισμού μέσα από ποικίλες οπτικές γωνίες. 

Από τη Χρύσα Κουράκη