Πρίγκιπας σημαίνει Αμίρ
Πατάκης
Πώς νιώθει ένα παιδί
χαμένο και μονάχο του σε μια ξένη χώρα; Ποιος λογίζεται άνθρωπος όταν δεν
τείνει το χέρι του να το βοηθήσει; Ή ακόμη χειρότερα, προσπερνά προσποιούμενος
ότι δεν το βλέπει και συνεχίζει βολεμένος τη μίζερη ζωή του; Σε πόσους
κινδύνους είναι εκτεθειμένο; Πόσο πόνο μπορεί ν’ αντέξει ένα παιδί αλλά και
πόση δύναμη έχει η αγάπη; Ποια είναι η αξία μια σχέσης αληθινής; Αυτά και άλλα
πολλά ερωτήματα μού γεννήθηκαν καθώς διάβαζα την καλογραμμένη ιστορία της Άννας
Κοντολέων, «Πρίγκιπας σημαίνει Αμίρ».
Είναι αξιοσημείωτη όμως
η συγκίνηση που ένιωθα καθώς διάβαζα την ιστορία του Αμίρ και του πιστού του
φίλου Μαλίκ. Ο Αμίρ έδωσε όνομα στον εγκαταλελειμμένο σκύλο που κάθισε πλάι του
κι από κείνη τη στιγμή απέκτησε οντότητα. Μ’αυτόν θα μοιραστεί τον πόνο του.
Μέσα από την εξιστόρηση των γεγονότων στον Μαλίκ, τον σκύλο του, θα μάθουμε για
τη ζωή του, την αλλοτινή του οικογένεια και τον ξεριζωμό του. Βίωσα μαζί τους
τον αγώνα για την επιβίωση, το φόβο, αλλά και την ελπίδα, την αγάπη και την
αξία των ειλικρινών σχέσεων.
Ο λιτός, ανεπιτήδευτος λόγος της κας Άννας
Κοντολέων χωρίς περιττά φτιασίδια και φλυαρίες κορύφωνε το συναίσθημα. Η
μαστόρικη τεχνική της εναλλαγής από γ’ πρόσωπη αφήγηση σε α’ προσώπη ζωντάνεψε
το κείμενο, οι ανατροπές του το έκαναν συναρπαστικό και η αναφορά στον «Μικρό
πρίγκιπα» επισφράγισε γιατί αλήθεια είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος.
Ακόμη κι… αν ήρθαν αυτοί που
αγαπούσαν τα όπλα πιο πολύ από τους ανθρώπους… όσο ο ένας θα εξημερώνει τον άλλο η αγάπη θα νικά.
Από τη Βασιλική Κατέρη
Πολύ ωραίο !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή