Λίγα λόγια για εμάς...


Καλώς ήρθατε στο Blog της Λέσχης Ανάγνωσης και Φιλαναγνωσίας, το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο "Κυριάκος Παπαδόπουλος" του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου το 2015.
Το Blog δημιουργήθηκε το 2013, με αφορμή τη Λέσχη Ανάγνωσης Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ανατολικής Αττικής, η οποία λειτουργεί στο πλαίσιο των δράσεων του Τμήματος Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης και στεγάζεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορωπίου. Στόχος της Λέσχης είναι μέσα από την ανάγνωση βιβλίων παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, την ανταλλαγή απόψεων και το σχεδιασμό φιλαναγνωστικών δραστηριοτήτων, να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ως δράση στον εκπαιδευτικό κύκλο και κατ' επέκταση στους μαθητές.
Οι δραστηριότητες φιλαναγνωσίας, οι δράσεις και οι ιδέες που προκύπτουν μέσα από τις συναντήσεις της Λέσχης, θα παρουσιάζονται μέσα από το Βlog, ενώ ταυτόχρονα θα προτείνονται βιβλία θεματικά, θα παρουσιάζονται οι νέες κυκλοφορίες βιβλίων και θα προβάλλονται δράσεις φιλαναγνωσίας σε σχολεία.
Υπεύθυνη συντονισμού της Λέσχης και διαχειρίστρια του Blog είναι η Χρύσα Κουράκη, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων της Δ/νσης.

Από το Σεπτέμβριο του 2016, συνεργάτιδες του blog είναι η εκπαιδευτικός Τζελίνα Βογιατζόγλου και η συγγραφέας Βασιλική Κατέρη, η οποία έχει αναλάβει τη θεματική ενότητα "Η τέρψη της ανάγνωσης", με σκοπό από τη ματιά του απλού αναγνώστη -και όχι του εκπαιδευτικού- να σχολιάζει βιβλία που προσφέρουν τη χαρά της ανάγνωσης στα παιδιά.
mail επικοινωνίας:
ckouraki@hotmail.gr






Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη; Γιατί είναι ένα βιβλίο που μιλά για το βιβλίο! Ζωή Βαλάση, Το Βιβλιόδεντρο, εκδ. Κέδρος

Ζωή Βαλάση
Το Βιβλιόδεντρο
Εικονογράφηση: Βάλλυ Λιάπη
Κέδρος 

Από κάτω απ' το ρεβίθι
βρήκα ένα παραμύθι.
Από κάτω απ' το θρανίο
βρήκα ένα καλό βιβλίο.

Βιβλίο 
με παραμυθάκια
και τραγούδια
για το
Βιβλίο    

   Αυτό είναι το οπισθόφυλλο του νέου βιβλίου της Ζωής Βαλάση, το οποίο με την πρώτη κιόλας ματιά δίνει το ύφος και την ατμόσφαιρα του βιβλίου.Έξι μικρές ιστοριούλες, άλλες σε έμμετρη και άλλες σε παραμυθιακή μορφή έχουν ως πρωταγωνιστή το βιβλίο, το οποίο άλλοτε αναζητά την υπαρξιακή του υπόσταση, άλλοτε γίνεται γίνεται τροφή για τον ποντικό που πήγε στο σχολείο για να γίνει γραμματικός, άλλοτε μεταμορφώνεται σε "μαγικό βιβλίο" μέσα στο οποίο κλείνονται από όλους τους ανθρώπους του κόσμου τα ωραία και χρήσιμα πράγματα που είχε χαλάσει ο δράκος του παραμυθιού, άλλοτε αποτελεί το δώρο των Μοιρών σε ένα μωρό και άλλοτε διεκδικεί και αναζητά επίμονα την εκπλήρωση της επιθυμίας του να το διαβάζουν.
    Και αφού ο αναγνώστης με την πρώτη ανάγνωση απολαμβάνει τις ιστορίες και αφήνεται σε αυτές σαν να τις άκουγε από τη γιαγιά του, σίγουρα στη δεύτερη ανάγνωση αναρρωτιέται τι είναι πράγματι για τον καθένα από εμάς το βιβλίο και τι ρόλο παίζει στη ζωή μας.Γιατί σίγουρα το βιβλίο παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή των ενηλίκων, αλλά ακόμη μεγαλύτερο ρόλο παίζει στη ζωή των παιδιών. Ας ακούσουμε λοιπόν τα παιδιά να μας λένε μια λέξη που τους έρχεται στο μυαλό ακούγοντας τη λέξη "βιβλίο" και ας αφεθούμε διαβάζοντας το Βιβλιόδεντρο να σκεφτούμε βιβλία που μας έχουν μείνει αξέχαστα, που μας άλλαξαν λίγο ή πού μας καθόρισαν. Εξάλλου η ίδια η συγγραφέας έχει αφιερώσει ένα μεγάλο κομμάτι από τη ζωή της στην αγάπη της για τα βιβλία, γεγονός που αποτυπώνεται απόλυτα και πολύ τρυφερά στα κείμενά της.

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη; 
  • Γιατί σε αυτό το βιλίο η Ζωή Βαλάση φέρνει τα παιδιά σε επαφή με λογοτεχνικά είδη που τα έχουμε συνδέσει κυρίως με προφορικές αφηγήσεις, τις οποίες απολαμβάνουν ιδιαιτέρως μικροί και μεγάλοι. Σίγουρα θα απολαύσουμε μια επίσκεψή της στο σχολείο, όπου θα μας διαβάσει ή θα μας αφηγηθεί μια από τις ιστορίες της.
  •  Γιατί μπορούμε να φτιάξουμε τις δικές μας ιστορίες με θέμα το βιβλίο ή να διαβάσουμε άλλα βιβλία για το βιβλίο.
  • Γιατί ένα βιβλιόδεντρο με προτάσεις βιβλίων από τα παιδιά για τα παιδιά πάντα χρειάζεται στην τάξη.
  • Γιατί μπορούμε να συνδέσουμε την εικονογράφηση του βιβλίου με πίνακες ζωγραφικής, όπου εικονίζονται παιδιά, γιαγιάδες, παπούδες και γονείς να διαβάζουν ή που το βιβλίο έχει καθοριστικό ρόλο.
  • Γιατί θα ήταν πολύ ωραίο να φέρουμε γιαγιάδες στο σχολείο να μας πουν παραμύθια ή παραμυθοτράγουδα και εμείς να τα καταγράψουμε και να τα εικονογραφήσουμε.
Από τη Χρύσα Κουράκη 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου