Γιατί να το διαβάσω στην τάξη; Γιατί...Χάθηκε η μπάλα! της Ελένης Γεωργοστάθη, εκδ. Ψυχογιός

Ελένη Γεωργοστάθη
Χάθηκε η μπάλα!
Εικονογράφηση: Λέλα Στρούτση
Ψυχογιός 

Υπόθεση 

Ο Αντρέας, παιδί του Δημοτικού, αγαπά το μπάσκετ και περνά πολλή ώρα στο γηπεδάκι της γειτονιάς με τους φίλους του. Τα παιδιά της γειτονιάς ξέρουν να μοιράζονται το μικρό γηπεδάκι, αλλά όχι όλα. Όταν εμφανίζεται ο Άρης με την παρέα του (παιδιά αρκετά μεγαλύτερα από τον Αντρέα), διεκδικούν όλο το γήπεδο και για να το κερδίσουν δέχονται την πρόκληση των "μικρών" να παίξουν έναν αγώνα σε 10 ημέρες. Ο νικητής κρατά το γήπεδο δικό του. Αυτό είναι φαινομενικά το βασικό θέμα του βιβλίου της Ελένης Γεωργοστάθη. Ωστόσο.....

   ....Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο ανακαλύπτει πως αυτό είναι το βασικό εύρημα που κρατά δεμένη την πλοκή, χωρίς όμως να αποτελεί και το κύριο θέμα του. Το Χάθηκε η μπάλα! είναι ένα πολυθεματικό, μικρής σχετικά έκτασης μυθιστόρημα (93 σελίδες), το οποίο μέσα από έναν έξυπνο και "προκλητικό" για τους μικρούς αναγνώστες τίτλο, κερδίζει αρχικά το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Κι ενώ ξεκινώντας το διάβασμα θεωρείς πως θα διαβάσεις κάτι σχετικό με το μπάσκετ (το εξώφυλλο προδίδει το άθλημα), από τις πρώτες κιόλας σελίδες καταλαβαίνεις πως η έκφραση "Χάθηκε η μπάλα" δεν αναφέρεται μόνο στο μπάσκετ. Η μπάλα στο σπίτι και στη ζωή του Ανδρέα έχει χαθεί σε πολλά επίπεδα. Ο μπαμπάς του έχει μείνει άνεργος και μένει στο σπίτι για να βοηθά στις δουλειές (καίγοντας το φαγητό!). Η μητέρα του στενοχωριέται που το καλοκαίρι δεν θα καταφέρουν να πάνε στο Λονδίνο, όπως σχεδίαζαν, λόγω οικονομικών δυσκολιών. Ο κολλητός φίλος του Αντρέα, ο Άγγελος, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχει μετακομίσει στο χωριό και ο Αντρέας δεν μπορεί να τον επισκεφτεί, γιατί απαιτούνται χρήματα...Και μέσα σε όλα αυτά ένα ακόμη πρόβλημα προστίθεται: το στοίχημα με την παρέα του Άρη, η οποία ουσιαστικά εκφοβίζει τα μικρότερα παιδιά, κάνοντάς τα βέβαια να πεισμώσουν και να αντιμετωπίσουν τους φόβους και τον εκφοβισμό που υφίστανται.

    Με πολύ απλό, αισιόδοξο και χιουμοριστικό ύφος η Ελένη Γεωργοστάθη κατορθώνει να μιλήσει για ποικίλα και δύσκολα θέματα που μπορεί να απασχολούν ένα σύγχρονο παιδί. Κι ενώ η ανεργία, η οικονομική κρίση και ο εκφοβισμός αποτελούν θέματα που τα τελευταία χρόνια απασχολούν την παιδική λογοτεχνία με έντονα πολλές φορές τα στοιχεία του διδακτισμού, η συγγραφέας κατορθώνει να μιλήσει για αυτά που μπορεί να απασχολούν την καθημερινότητα όλων μας, όπως θα μιλούσε στα παιδιά της ή όπως θα αφηγούταν σε κάποιον περιστατικά από τη ζωή της. Με τον συγκεκριμένο τρόπο, δημιουργεί ένα κείμενο που διαβάζεται πολύ ευχάριστα, χωρίς ο αναγνώστης -μικρός ή μεγάλος- να νιώθει πως έχει γραφτεί στοχευμένα.

Γιατί να το διαβάσω στην τάξη;

• Γιατί είναι σίγουρο πως τα παιδιά -ακόμη και οι "δύσκολοι" αναγνώστες- θα το απολαύσουν!
• Γιατί σε ό,τι αφορά στο θέμα του εκφοβισμού το να δίνει τη λύση ο γονιός του θύτη, ...δεν το έχουμε ξαναδεί!
• Γιατί καταρρίπτεται το στερεότυπο των κοριτσιών που δεν ξέρουν να παίζουν μπάσκετ.
• Γιατί, ακόμη και στα δύσκολα, πάντα υπάρχει η αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων.

Από τη Χρύσα Κουράκη